Het is vandaag niet druk en er staan een aantal mensen op Station Zuid te wachten op mij. Ze stappen allemaal keurig in en de laatste twee kopen een kaartje. Zodra mijn tijd verstreken is, vertrek ik richting het KNSM-eiland. 

Nadat ik de eerste bocht genomen heb, komt er een jongedame naar voren en vraagt in het Engels: “Gaat u naar Station Zuid?” Ik antwoord haar: “Daar bent u net ingestapt.” 

Zij: “Nee, dat is niet waar.” Ik: “Ja, echt. U bent net ingestapt op Station Zuid.” Zij: “Nee, dat is echt niet waar.” Ik: “Ja, echt waar. Ik ga nu richting het KNSM-eiland.” 

Gefrustreerd gaat ze zitten. Het is duidelijk niet het antwoord dat ze wil horen. Vervolgens kijk ik in mijn spiegel en zie ik haar aan andere passagiers vragen. Ook zij bevestigen: “Je bent net ingestapt op Station Zuid en deze bus gaat naar het KNSM-eiland.” Boos gaat ze zitten en begint op haar telefoon te tikken. Even later komt ze weer naar voren en zegt tegen mij: “Oh nee, sorry. Gaat u naar het Amstelstation?” 

Ik: “Jazeker, ik ga naar het Amstelstation.” 

Bij aankomst op het Amstelstation blijft mevrouw zitten. Ik kijk een beetje verbaasd en zeg tegen de jongedame: “Je moest toch naar het Amstelstation, dat is deze halte.” Nee, roept ze naar voren, “ik hoef niet naar het Amstelstation, ik moet nog verder.” 

Waar mevrouw uiteindelijk naartoe moest, geen idee, want voor mij eindigde de rit op de kruising van de Middenweg/Wethouder Frankeweg abrupt! Maar dat is een ander verhaal!