Arie viste ooit samen met zijn twee broers Jan en Kees op zee. Door de aangescherpte regelgeving in de visserij en de stijgende brandstofprijzen loonde het niet meer. Na 35 jaar stopten ze en verkochten ze een van hun drie kotters. Ze stonden voor de keuze: wordt het de binnenvaart of pontschipper? Ze kozen voor het laatste.

Geen spijt

Arie heeft nog geen moment spijt gehad van zijn keuze: “We zijn nu doordeweeks thuis in plaats van de hele week weg. Onze vrouwen moesten daar wel even aan wennen, maar nu kunnen we uitstapjes en vakanties plannen. Dat kon voorheen niet. En we doen mee in het huishouden met bijvoorbeeld koken, want vissers kunnen goed koken. Dat moesten we ook de hele week op zee.”

Als het kan, ga ik door tot mijn 72e!

Het grootste verschil met eerst is dat Arie nu reizigers aan boord heeft. “Dat is een grote verantwoordelijkheid, maar het is ook fantastisch. Ik zie heel Amsterdam voorbij komen op de pont. Prachtig, vind ik dat. En ondanks dat de route vast ligt is het toch elke dag weer is. Het weer is anders, de mensen zijn telkens anders. Het is écht een leuke, afwisselende baan die ik iedereen zou aanraden. En ook het salaris is goed. Je werkt in wisselende diensten, dus je krijgt toeslagen. We bouwen pensioen op, je krijgt vakantiegeld en een 13de maand. Dat had ik vroeger allemaal niet. Als het kan, ga ik door tot mijn 72e!”

Soms heeft Arie ook weleens een dienst met een van zijn broers. “Dat is heel gezellig en voelt dan een beetje als vanouds. Toen we nog op zee voeren.”