Vroeger was het mijn droom om piloot te worden. Toen bleek dat dat niet ging lukken, ben ik vliegtuigtechniek gaan studeren en daar is mijn liefde voor techniek ontstaan. Ondanks dat een metro natuurlijk niet kan vliegen, zie ik toch veel overeenkomsten in de techniek als reparatie- en onderhoudsmonteur bij GVB.  Er zijn veel uitdagingen, maar we kunnen het samen altijd oplossen  Als reparatie- en onderhoudsmonteur werk ik vooral aan geplande werkzaamheden. Dit is dan ook gelijk het grootste verschil met een quick-servicemonteur. Zij gaan op pad op het moment dat er een storing ter plekke is. Als ik samen met mijn collega’s een onderhoudsbeurt uitvoer, krijgen we eerst een werkbeschrijving. Hierin staat hoe we het onderhoud moeten uitvoeren, maar in de werkelijkheid gaat het soms niet volgens het boekje. Goede communicatie is op deze momenten het belangrijkst. 

Ik heb altijd banen gehad waarbij ik mensen kon helpen. En nu ik bij GVB werk, is dat nog steeds zo: ik breng mensen van A naar B, veilig en op tijd. In principe werk ik veel alleen in de cabine, maar zodra ik op het perron loop, zie ik mezelf ook als aanspreekpunt. Ik probeer altijd antwoord te geven als mensen een vraag hebben, of ik verwijs ze door. De eerste rit Ik herinner me mijn eerste rit in mijn eentje nog zo goed, geweldig vond ik dat! Nu was ik echt metrobestuurder. Ik voelde me trots en stoer. Die eerste keer werd ik gesteund door een collega die na zijn dienst met de metro naar huis ging. Hij leidde me een beetje af zodat ik niet al te gespannen was, en bij het uitstappen zei hij: ‘zie je, je kunt het gewoon, succes!’. Die saamhorigheid merk je overal binnen GVB.

Als handhaver in het openbaar vervoer krijg je te maken met verschillende soorten meldingen, variërend van aanrijdingen tot lastige of verwarde reizigers. Onlangs kregen mijn collega en ik bijvoorbeeld een melding over een dronken reiziger van een trambestuurder. De trambestuurder wilde de tram aan het einde van zijn dienst naar de remise brengen, toen hij de dronken reiziger nog zag zitten. Nadat de bestuurder hem vriendelijk had gevraagd de tram te verlaten, werd hij vervelend. De bestuurder belde ons toen om hem uit de tram te halen. We maken ook weleens grote calamiteiten mee, zoals laatst toen een metrotunnel onder water kwam te staan door het springen van een waterleiding. Mijn collega en ik werden opgeroepen en waren als eerste ter plaatse. Dan is het direct handelen en zorgen dat de veiligheid behouden blijft. Dit soort situaties maakt mijn werk spannend en uitdagend. De calamiteit zelf en de nasleep ervan, waarbij de metro vier dagen niet kon rijden, is vervelend. Maar het feit dat je hier je steentje aan bijdraagt, maakt het voor mij mooi werk.”

“Ik noem mijzelf een rekenaar en puzzelaar, met oog voor de praktijk. Mijn taak is het zo efficiënt mogelijk plannen van diensten voor bestuurders op basis van de dienstregeling, uiteraard binnen de regels van de Arbeidstijdenwet en van GVB. Daarnaast hecht ik veel waarde aan de ervaringen van de bestuurders. Ik luister naar hun feedback en probeer daar rekening mee te houden in de planning. Ik vermijd bijvoorbeeld zo veel mogelijk diensten waarbij bestuurders meer dan één keer van lijn moeten overstappen, dat scheelt veel tijd.  Het leggen van die puzzel vind ik echt leuk om te doen. Van nature ben ik analytisch ingesteld. Natuurlijk kan ik nooit iedereen 100% tevreden stellen met diensten, maar ik streef er wel naar om deze zo optimaal mogelijk te maken, waarbij ik met alle belangen rekening houd. De overleggen met de lijnvertegenwoordigers zijn voor mij dan ook heel waardevol. Dan kan ik uitleg geven over mijn werk en hoor ik over de ervaringen uit de praktijk.  Gelijkgestemde vakidioten  Ik werk nu al meer dan een jaar bij GVB in deze functie en ik ben er erg tevreden mee. Ik zocht naar een team van gelijkgestemde vakidioten, en dat heb ik gevonden. Samen met mijn collega’s maken we de diensten voor de bus, metro en tram.   Mijn vaste werkplek is de remise in de Lekstraat. Ook werk ik af en toe op de remise in de Havenstraat. Daar zitten namelijk de collega’s van de dagindeling, die daadwerkelijk de diensten onder de bestuurders verdelen. Daar hoor ik veel over praktijkervaringen. Dat kunnen kleine dingen zijn waarvoor ik niet snel word gebeld of die in een overleg worden gezegd, maar die wel een groot verschil voor bestuurders kunnen maken. 

Vandaag was een perfecte dag op de bus! Lekker mijn rondjes gereden met leuke reizigers. Allemaal mensen die er zin in hadden, ik denk omdat het zo mooi weer was. Je merkt echt het verschil. Als het regent en iedereen komt doordrenkt van de regen binnen, dan zitten ze je kwaad aan te kijken, alsof ze je willen zeggen: heb jij die wolkbreuk besteld? Terwijl ik dan denk: Kom binnen, je zit hier lekker droog!  Terug in de schoolbanken  De mensen maken het werk leuk. Hiervoor werkte ik bij de klantenservice van een groothandel. Dat is heel iets anders, maar ook mensenwerk. Door een reorganisatie moest ik na gaan denken over een andere baan. Ik wilde in Amsterdam blijven, ik wilde het klantcontact houden en ik hou van rijden. Dus zo kwam ik bij GVB terecht én ik mocht weer in de schoolbanken. Leren, leren, leren en ik was 43 dus dat vond ik wel een beproeving. Maar het is me gelukt! Nu zit ik al zeven jaar achter het stuur. 

Met een grootvaarbewijs op zak, kun je verschillende kanten op. Je kunt gaan werken in de binnenvaart, de visserij of bij de havendienst. Ik koos voor een baan als veerpontschipper bij GVB. Ik vervoer reizigers over het Noordzeekanaal.  Elke dag thuis  Anderhalf jaar geleden heb ik een dochtertje gekregen. Dat ik haar kan zien opgroeien, is voor mij de grootste reden om hier te varen. Als je vaart in de binnenvaart of visserij, ben je eigenlijk altijd weg. Nu maak ik alles mee en mis ik niets. Na mijn werkdag ga ik weer naar huis en ben ik bij mijn vrouw en kinderen. Dat is toch het mooiste wat er is? In mijn vrije tijd werk ik ook als redder bij de KNRM. Dat ik dit ernaast kan doen, maakt voor mij dat ik niet anders meer zou willen.  Onder de mensen  Toen ik twintig jaar was en bij GVB kwam werken, dacht ik aanvankelijk: ik zie mezelf niet de hele dag heen en weer varen. Na een week proefdraaien kwam ik daarop terug. Wat me erg aanspreekt, zijn de reizigers. Ik ben graag onder de mensen. Bij ons komen allerlei mensen voorbij: jong, oud, toeristen en vaste reizigers, noem maar op. Van de vaste reizigers weet ik precies wanneer ze aan boord komen. Ik stap dan altijd even naar buiten om een praatje te maken.  

Twee jaar geleden studeerde ik nog en had ik een bijbaantje als evenementen host voor speurtochten en quizzen. Daarbij had ik een keer GVB als klant. Het was zo’n grijze, donkere dag en ik dacht: ze hebben vast geen zin in die speurtocht. Maar ze waren juist superenthousiast. De manager had bovendien voor iedereen een persoonlijk presentje meegenomen. Dat gaf een leuke indruk van het leiderschap bij GVB. Op de borrel achteraf kwam het op m’n Master Projectmanagement en toen kreeg ik de vraag: zoek jij straks nog een baan? Twee maanden later was ik in dienst. Zo snel kan het gaan.  Direct een netwerk met jonge collega’s  Ik kon nog net instromen in het Young Talent-programma. Dat is een tweejarig programma voor jonge talenten op gebied van Projectmanagement en Projectondersteuning. Je krijgt onder andere trainingen waarin je bijvoorbeeld werkt aan je persoonlijk leiderschap. Veel mensen denken bij leiderschap dat je vooral anderen moet leiden – dat dacht ik eerst ook. Maar leiderschap begint bij jezelf. Het fijne van het Young Talent-programma is dat je meteen een netwerk van leeftijdgenoten om je heen hebt met wie je kunt sparren. En met je buddy! Mijn buddy Anita heeft me echt supervaak geholpen. Soms kom ik er niet helemaal uit en dan denk ik: “Geen paniek, ik heb Anita nog.” Van haar heb ik geleerd om een stap terug te doen en vertrouwen aan anderen te geven. 

Als ik mijn dienst start, teken ik in op de computer en krijg ik te lezen waar mijn tram geparkeerd staat. Zodra ik heb gecontroleerd of alles werkt, ben ik klaar om te vertrekken.  We bieden elkaar een luisterend oor als dat nodig is  Op sommige tramlijnen zitten vaste teams, maar er zijn ook collega’s die op verschillende lijnen werken. Zelf werk ik veel op lijn 17. Het team op lijn 17 is heel gezellig. Iedereen respecteert en waardeert elkaar. Er zijn nooit discussies, we lachen altijd met elkaar en bieden een luisterend oor als dat nodig is. Van die collegiale sfeer word ik blij!   Spontane ontmoetingen  Het werken met mensen is het leukste onderdeel van mijn werk als trambestuurder. Elke dag ontmoet je namelijk nieuwe reizigers en ik maak graag een praatje met hen in mijn tram. En als ik verdwaalde reizigers op de juiste bestemming kan brengen, zie ik de opluchting in de ogen en ben ik blij dat ik ze kan helpen.  Zo stapte er laatst ook een groep meiden in mijn tram, zette een camera aan en begonnen spontaan te zingen. Ik kon het wel waarderen! En vorige zomer werd ik tijdens mijn vakantie in Marokko zelfs herkend door een groepje vaste reizigers van lijn 17. Zo leuk! 

“Ik kom aan in Diemen en start de dag met een kopje koffie met collega’s. Fijn om de dag zo met elkaar te starten. Van de vorige dienst krijgen we een overdracht en dan kijken we welke eerste melding op ons staat te wachten. Met een hecht en betrokken team van 26 servicemonteurs staan we voor elkaar klaar, helpen elkaar en nemen de tijd voor een goede dienstoverdracht.  Met dit betrouwbare team , kunnen we alles oplossen  Mijn technische basiskennis heb ik opgedaan via een mechatronica opleiding, maar GVB geeft zelf ook aanvullende trainingen om te zorgen dat jij veilig aan het werk kan. Door de wisselende en onverwachte problemen die ik moet oplossen is dit werk zeker een uitdaging!  Maar ik ben technisch aangelegd en heb een betrouwbaar team om mij heen dus ik heb er vertrouwen in dat we samen alles kunnen oplossen. 

Wat veel mensen niet weten van ons beroep, is dat we naast het handhaven van de orde, rust en veiligheid in het OV, ook veel tijd besteden aan het helpen van mensen. Natuurlijk is de veiligheid van onze collega’s, de reizigers en onszelf de belangrijkste focus. Daarnaast stellen reizigers vaak vragen over hun bestemming, en natuurlijk helpen we daar dan bij. Maar we zijn er ook vaak als eerste bij als er een ongeluk of incident plaatsvindt. Dan verlenen wij hulp aan het slachtoffer. Een tijdje geleden viel een meneer van 70 nadat een tram een noodstop maakte. Deze meneer had een flinke hoofdwond. Wij waren als eerste ter plaatse. De ambulance kon niet voor hem rijden, dus hebben wij hem naar het ziekenhuis gebracht. Die meneer was ons heel dankbaar. Dit aspect van het werk geeft mij het meeste plezier.   Reddende engel  Ik wilde graag in het openbaar vervoer werken als handhaver, want het is heel afwisselend. Het ene moment kun je de gebeten hond zijn die een bekeuring uitschrijft, maar het andere moment ben je de reddende engel omdat je mensen helpt naar hun bestemming. 

“Je houdt niet voor mogelijk wat een wereld van IT er schuilgaat achter persoonsvervoer en logistiek. Hoeveel systemen er wel niet voor zorgen dat je als reiziger soepel van A naar B komt.” Haar werk weet senior applicatiespecialist Natascha nog elke dag te boeien. Met haar team beheert ze verschillende systemen die geplande en actuele reizigersinformatie uitwisselen. “Voor de halte-informatie in de bus en de tarieven in je OV-app bijvoorbeeld. Je loopt op straat en je kunt om je heen gewoon zien of alles werkt. Je hebt direct gevoel bij wat je doet, dat maakt het extra leuk.”  Altijd wat te doen  Vervelen hoeft ze zich geen moment, het IT-landschap is complex en veelzijdig. “Onze hoofdtaak is te zorgen dat reizigersinformatie in het juiste format bij de juiste kanalen terechtkomt. En bijvoorbeeld ook dat partners aanpassingen in tijden en tarieven ontvangen. Dat is heel veel informatie en verschillende soorten data die we aan elkaar knopen. En de standaarden evolueren steeds, dus zijn we ook voortdurend bezig met ontwikkelen en vernieuwen. Daar bovenop komen dan nog alle projecten en wijzigingsverzoeken. Er is hier altijd wat te doen!”  Actuele reizigersinformatie  Eén van de projecten is om de schermen in de nieuwe M7-metro te voeden met reisinformatie. “Een aantal nieuwe metro’s rijdt al, maar er zijn wijzigingen nodig om de informatie nog beter te weergeven. Dat willen we zo snel mogelijk voor elkaar hebben. Daarnaast werken we aan een nieuw omroepinstallatiesysteem dat dynamisch de boodschappen genereert. Zodat je altijd actuele halte-informatie houdt, ook als je bus bijvoorbeeld door een omleiding een andere route moet rijden. Dan krijg je op het juiste moment de goede omroep te horen en weet de reiziger op tijd waar die aan toe is.“ 

“Bij een storing of een calamiteit word ik hier op de post overspoeld door een tsunami van geluiden en knipperen er allerlei meldingen op tientallen schermen. Dat gebeurde begin dit jaar bij de twee grote stroomstoringen die in Amsterdam plaatsvonden. Bijna heel de stad had er last van omdat een groot deel zonder stroom zat, waardoor er ook veel trams tot stilstand kwamen. Dan is snel handelen belangrijk en giert de adrenaline door mijn lijf. Voor mij zijn dit de mooie momenten.  Als bedrijfsvoerder Energievoorziening en Tunnelveiligheid ben ik verantwoordelijk voor de stroomvoorziening, brandveiligheid, veiligheid in de metrotunnels en de veiligheid op en rond het spoor. Ik schakel als dat nodig is op afstand de spanning uit en weer in, zowel bij calamiteiten als geplande werkzaamheden.   Van chaos naar overzicht   De eerste fase bij een calamiteit is de zogeheten chaotische fase, waarbij informatie versnipperd binnenkomt. Denk aan meldingen van de politie, collega’s op de vloer, het cameratoezicht, de verkeersleiding van metro en tram, en informatie vanuit onze besturingssystemen. Alle informatie komt hier op de afdeling CAB (Coördinatie Aanspreekpunt Bedrijfsvoering) bijeen.  De eerste handelingen van iedereen zijn altijd gericht op overzicht krijgen en het veilig proberen te maken van de situatie. Op het moment dat er iets minder chaos is, roep ik een BOB-overleg uit. BOB staat voor beeldvorming, oordeelsvorming en besluitvorming. Dit betekent dat er van alle disciplines op de vloer iemand naar mijn bureau komt. We nemen dan snel de stand van zaken door en hakken knopen door.    

Bijna vier jaar werkt buschauffeur Johar nu bij GVB. “Ik had nooit gedacht dat ik dit zou gaan doen. Hiervoor stond ik vooral in kledingwinkels, totdat ik toevallig de advertentie van GVB tegenkwam. Het is geweldig werk, had ik dit maar veel eerder ontdekt. De variatie, de vrijheid en wat je allemaal tegenkomt op de bus… Ik ben nu 32 en ik wil dit zéker nog 32 jaar doen!”  Mijn rijbewijs is mijn diploma Zes examens moest hij halen voor zijn rijbewijs D, de helft theorie en de helft praktijk. “En ik ben zeker geen studiebol, naar school ging ik vroeger alleen voor de gezelligheid. Maar dit wilde ik echt, dus ik heb mezelf afgesloten van alle sociale dingen om me goed te kunnen focussen. Mijn rijbewijs is mijn diploma, zo zie ik dat.”   Fanaat van alles op wielen “Wat ik het leukst vind? Ik ben altijd een fanaat geweest van alles op wielen. En rijden met een groot voertuig door mijn eigen stad, dat is speciaal. Maar ook de uitzichten, zonsopgang, zonsondergang… Elke dag zie je wel weer wat anders. De onregelmatige uren en het stadsverkeer moet je wel aankunnen. En natuurlijk zijn reizigers weleens gehaast of geïrriteerd, maar een vriendelijke groet en mijn dag is weer goed.” 

Als beheerder elektrische veiligheid ben ik verantwoordelijk voor de veiligheid van elektrische installaties, zoals trams en metro’s. Daarnaast zorg ik dat we voldoen aan de wet- en regelgeving op het gebied van elektrische veiligheid. Mijn werk vindt voornamelijk achter de schermen plaats en is daardoor niet direct zichtbaar, maar wel heel belangrijk. Het is mijn taak om ervoor te zorgen we reizigers veilig kunnen vervoeren en dat onze monteurs een veilige werkplek hebben. Kantoor en op de werkvloer Ik ontwikkel het beleid voor elektrische veiligheid en controleer of werkbeschrijvingen voldoen aan dit beleid. Als er nieuwe installaties of railvoertuigen aangeschaft worden, haak ik aan voor de elektrische veiligheid. Ook zorg ik ervoor dat iedereen die mogelijk met elektrisch gevaar te maken kan krijgen, een opleiding krijgt en hiervoor aangewezen wordt.  Daarnaast ben ik elke week aanwezig in de werkplaatsen van tram en metro. Hier ga ik in gesprek met monteurs en teamleiders over hun werk. De laatste anderhalf jaar is het beleid aangepast. Er wordt nu nog gestructureerder en veiliger gewerkt dan we al deden. Omdat we in deze overgangsfase zitten, maakt het mijn dag helemaal goed als ik collega’s op deze nieuwe manier zie werken. Het is fijn dat ik in mijn functie voldoende tijd en ruimte krijg om aandacht te besteden aan alles wat hiervoor nodig is.”

Ik keek naar de uitzendingen over de Noord/Zuidlijn op AT5 en wist meteen: dat is het! Ik zag hoe de tunnel werd gebouwd, kreeg een goede indruk van GVB en zag hoe de cabines van de metro eruitzagen. Het leek me een prachtig bedrijf om voor te werken.  Perfecte balans tussen rust en interactie  Na 25 jaar in de zorg te hebben gewerkt als zorgcoach van mensen met autisme en gedragsstoornissen, verdween helaas het plezier in mijn werk. Het draaide steeds meer om rapportages en steeds minder om mijn cliënten. Ik voelde sterk de behoefte iets anders te gaan doen, op een fijne werkplek met wat meer rust. Die plek vond ik op de metro.  Vanaf dag één voel ik een match met GVB. Ik breng letterlijk reizigers van A naar B, maar op de metro is het nooit saai. Het contact met de mensen op de perrons is erg fijn. Van een welgemeend goedemorgen om 4.45 uur tot een klopje op de deur als bedankje omdat ik even heb gewacht voor iemand die de trap op holde. Die kleine gebaren maken mijn dag. Daarnaast mag ik op een unieke plek plaatsnemen, voorin de metro. De rust in de cabine is heerlijk.  

Ik maak deel uit van het IT-team Exploitatie. Wij ondersteunen de systemen die ervoor zorgen dat onze voertuigen de dienstregeling kunnen rijden. Dan kun je denken aan het aanmeldsysteem voor chauffeurs. Hierin kunnen zij hun lijndienst en toegewezen voertuig terugvinden. Maar ook het bestuurdersscherm waar omleidingen op te zien zijn en de systemen die de verkeersleiding gebruikt om de voertuigen te kunnen volgen. Bij een systeemstoring moeten wij ervoor zorgen dat het probleem snel wordt opgelost en onze collega’s zo snel mogelijk ongehinderd hun werk kunnen voortzetten.    De perfecte balans  Samen met mijn collega’s beheer ik bedrijfskritische applicaties voor de voertuigen. In ons team zitten allemaal specialisten met ieder hun eigen competenties.   Een aantal van ons zijn functioneel heel sterk. Zij begrijpen goed wat de klant wil en voeren hun taken uit binnen specifieke werkgebieden, zoals het beheren van belangrijke applicaties om voertuigen te volgen en te parkeren. Anderen weten vooral veel van technische zaken, zoals mobilofoons, servers en systeembeheer, of zijn weer goed in het analyseren van problemen. Iedereen beschikt over algemene kennis van alle applicaties die wij beheren, maar ieder heeft ook zijn eigen specialistische kennis van bepaalde applicaties. Samen vullen we elkaar aan bij projecten en urgente situaties. De saamhorigheid, de manier van samenwerking en hulpvaardigheid op de afdeling is groot. We kunnen heel hard werken en tegelijkertijd enorm veel plezier hebben. Dat is voor mij de perfecte balans. 

Ze woonden in Zeeland en in Antwerpen en ze kenden elkaar eigenlijk nog maar net. Hoe werden Joël en Gunther dan plotseling allebei trambestuurder bij GVB? En dan ook nog eens op dezelfde tram in Amsterdam? “Ja, dat was ook eigenlijk de bedoeling niet!”  Op zoek naar een baan in Amsterdam De ontmoeting was op een feestje in een karaokebar in Antwerpen, waar Gunther werkte en Joël nog studeerde. “Het klikte meteen.” Zo goed zelfs, dat als Joël pas drie maanden later wil solliciteren naar een baan als steward, Gunther eigenlijk geen moment hoeft na te denken: “Hij moest dan binnen een uur op Schiphol kunnen zijn en dat ging vanuit Antwerpen niet lukken. Ik zei: als je dat wil, moet je dat doen. Dan ga ik ook in Amsterdam op zoek naar een baan.”   Allebei trambestuurder En die baan, dat werd trambestuurder bij GVB. Maar voor hen alle twee dus. “Het was nooit het plan dat Joël ook trambestuurder zou worden, maar zijn sollicitatie bij de luchtvaartmaatschappij liep op het laatste moment stuk. Daar zaten we dan, in Amsterdam. Met een hoge huur en maar één inkomen. Toen ben ik zo brutaal geweest om Joël ook als trambestuurder aan te dragen.”  

In de middag van 9 januari is er een grote storing in de tunnel onder het IJ door, tussen Noord en Centraal Station. Metro 52 kan niet rijden en voor reizigers worden pendelbussen ingezet. Hoe groot de calamiteit is, wordt pas duidelijk als twee monteurs de metrotunnel inspecteren en ontdekken dat het spoor op verschillende plekken onder water staat. Impact overstroming Noord/Zuidlijn Waar het vandaan komt, is op dat moment nog niet duidelijk, maar de impact van de overstroming is zo groot dat er direct moet worden opgeschaald. Met spoed worden nog zes storingsmonteurs naar de tunnel geroepen. Als eerste servicetechnicus Özgür aankomt bij de tunnel, is de oorzaak van de wateroverlast net gevonden. Voor hem is de elektrotechnische installatie de grootste zorg. Onveilige situatie “Het water dat naar de dieperliggende delen van de tunnel is gestroomd, kwam van een technische ruimte naast de metrotunnel. Door een lekkage in de waterleiding heeft het water daar wel een meter hoog gestaan, totdat de deur doorbrak. Met alle elektrische componenten die komen kijken bij een metrolijn, levert zo’n laag water natuurlijk een onveilige situatie op. We gaan dan volgens protocol te werk om de tunnel zo snel mogelijk weer vrij te kunnen geven.”

“Er liggen enorme uitdagingen bij GVB. Megaprojecten binnen de beperkte ruimte in Amsterdam, terwijl het OV en het dagelijks leven door moet kunnen gaan. Wat wij doen draagt vaak direct bij aan de tevredenheid van de reizigers, de stad én onze medewerkers.  Eind 2025 volledig elektrische bussenvloot Momenteel ben ik projectmanager van de vijfde en zesde batch elektrische bussen. Ons doel is dat GVB eind 2025 volledig emissievrij rijdt. En na afronding van dit deel zijn alle bussen elektrisch! Ze worden ingezet in het laatste stuk van de stad waar nog geen elektrische bussen rijden. Het gaat om 39 bussen en ik zorg voor de complete oplevering; dat ze worden besteld, conform onze wensen worden opgeleverd, dat onze GVB-systemen worden ingebouwd en dat ze getest worden. Voor deze bussen is ook nieuwe laadinfrastructuur vereist. Ik ben blij als deze puzzel van duizenden stukjes voor eind 2025 af is.”

De serviceverlening die ik als tramconducteur kan bieden, vind ik het allerleukste wat er is! Het is geweldig om door Amsterdam te rijden, vooral met kerst, met al die lichtjes. Het is zo mooi. Het is altijd gezellig in de tram. Ik maak graag een praatje met de mensen, en toeristen vind ik helemaal fantastisch. Laatst had ik een stel twee dagen achter elkaar in mijn tram. Die man komt naar me toe en vraagt ‘Mag ik een selfie met jou maken?’ Ja, natuurlijk mag dat! Ik geloof dat ik al op heel veel foto’s sta van mensen uit Japan en Taiwan.   Knopen doorhakken  Ongeveer anderhalf jaar geleden kwam ik bij GVB terecht. Daarvoor werkte ik 36 jaar bij een drogisterij. Ik begon daar op jonge leeftijd, en ik wist al dat ik dit beroep niet tot mijn pensioen zou kunnen blijven doen, vanwege mijn slechte benen. Op een gegeven moment kon ik nog maar anderhalf uur staan. Toen moest ik een knoop doorhakken en beslissen of ik iets anders zou gaan doen. 

We werken hier met een grote groep jonge mensen. We hebben een goede klik met elkaar, wat een van de redenen is waarom ik me helemaal op mijn plek voel bij GVB. Hier wordt eerst aan de mens gedacht en daarna pas aan het werk. Er wordt gekeken welk werk bij je past. Teamleiders geven ons de kans om elkaar te helpen en te steunen, waardoor je je nooit alleen voelt. Een ander pluspunt is dat als je bijvoorbeeld nieuw gereedschap nodig hebt, dit meteen wordt geregeld. Zo kun je je werk goed uitvoeren.  Bedrijfswagentechniek  Zes jaar geleden ben ik bij GVB terechtgekomen. Ik kwam vanuit de opleiding mbo-vliegtuigtechniek. Tijdens de opleiding, moest ik een snuffelstage volgen bij een OV-bedrijf. Daar ontdekte ik dat bedrijfswagentechniek veel beter bij me past dan vliegtuigtechniek. Hier is veel meer diversiteit in het werk. Mijn moeder werkte destijds bij hetzelfde bedrijf en zij stapte over naar GVB. Ze vertelde zo enthousiast over GVB dat ik ook besloot om over te stappen. Daarbij kon ik hier de opleiding tot busmonteur volgen en tegelijkertijd aan het werk gaan. Ik heb er geen spijt van gehad.   De eerste vier jaar heb ik als leerling-monteur gewerkt. Na het behalen van de opleiding werd ik busmonteur. Ik houd mij bezig met het onderhouden en repareren van bussen, inclusief analyses en diagnoses. 

Op dit moment ben ik nog pontwachter, maar ik hoop in 2024 als schipper aan de slag te kunnen. Tijdens de coronaperiode werkte ik als uitzendkracht op de tram. Vanwege corona was er even geen werk meer voor uitzendkrachten. Toen heb ik een tijdje thuisgezeten, ook om mijn kinderen thuis les te geven.  Op een gegeven moment kreeg ik de kans om mondkapjes te controleren bij de veerponten van GVB. Ik vond het heel leuk om daar te komen. Ik keek naar de schippers en dacht: dat wil ik ook, dit lijkt me wel wat. Zo’n grote pont besturen. Zo is het balletje gaan rollen. In opleiding om schipper te worden Ik ben gaan informeren bij mensen hoe ik hier kon komen. Dat kon op dat moment alleen via het maritiem uitzendbureau. Daar hoorde ik wat ik allemaal moest halen. Als er plek zou zijn, zouden ze me meteen bellen. In die tijd heb ik op advies van GVB mijn klein vaarbewijs 1 en 2 gehaald. Uiteindelijk hoorde ik in augustus 2020 dat ik kon beginnen via het uitzendbureau. Ik was zo blij en wilde heel graag de vierjarige opleiding tot schipper volgen. Corona heeft dus wel iets goeds voortgebracht, want nu ben ik in opleiding om schipper te worden. 

Ik wilde eigenlijk graag bij de politie werken. Helaas moest ik wachten tot ik 18 was om die opleiding te volgen. Als tussenstap besloot ik eerst de opleiding Orde en Veiligheid te starten. En tijdens een van mijn stages kwam ik erachter dat het werken in het openbaar vervoer echt bij mij past. Ik vond dat zo leuk dat ik besloot dit te blijven doen. Nu, op mijn 20e werk ik ruim een half jaar met plezier bij GVB.   Undercover Als handhaver is het belangrijk dat je goed met mensen kunt omgaan. Een situatie kan in een oogwenk veranderen.  Het ene moment voer je kaartcontroles uit, dan ben je handmatig een wissel aan het maken voor een tram zodat deze verder kan rijden, en op een ander moment moet je iemand reanimeren. Ook kun je kiezen om soms een ‘burgerdienst’ te draaien. Je bent dan soort van undercover. Je gaat dan in je eigen kleding op een probleemlijn of drukke stations controleren op mensen die de regels overtreden. Omdat mensen geen uniform zien, doen ze eerder dingen die niet mogen. Dan mogen wij er ook op handhaven. Die afwisseling maakt voor mij echt dat ik met plezier naar mijn werk ga. 

Toen Anouk zwanger werd van haar dochter, stopte ze met werken. Na een paar jaar wilde ze toch weer aan de slag. Anouk: “Voordat ik moeder werd, werkte ik bij de grootste krant van Nederland op de afdeling Klantbehoud. Ik moest mensen die hun abonnement wilden opzeggen ertoe bewegen om dat niet te doen. Dat werk wilde ik niet meer doen, dus de grote vraag was: wat ga ik dan doen?” Opleiding betaald én gelijk salaris Anouk vervolgt: “Ik heb alleen mavo gedaan, dus de opties waren beperkt. Op een gegeven moment sprak ik mijn tante. Zij werkt ook bij GVB als buschauffeur. Zij zei: is het niet wat voor jou? En zo is het eigenlijk gekomen. Ik had geen rijbewijs D, dus ik moest echt helemaal van voor af aan beginnen. Gelukkig werd mijn opleiding grotendeels betaald en krijg je bij GVB naast je opleiding ook gelijk salaris, want de rekeningen moeten ook gewoon betaald worden.”

Ik heb alleen spijt dat ik de overstap van mijn vorige werkgever niet vele jaren eerder heb gedaan. Vanaf de eerste dag dat ik in 2016 begon heb ik het enorm naar mijn zin als tramconducteur bij GVB. Daarvoor heb ik bijna 45 jaar verschillende functies vervuld bij PostNL. Ik ben een geboren en getogen Amsterdammer, maar later ben ik naar Almere verhuisd.   Een mensen baan  Werken bij GVB voelde als thuiskomen, niet alleen omdat ik terug was in mijn geboorteplaats Amsterdam, maar ook omdat het meteen als thuis voelde bij GVB. Dit omdat het werken bij GVB bij uitstek een mensenbaan is. Geen dag is hetzelfde. Je rijdt in een wereldstad, er gebeuren altijd dingen en je bent in contact met andere mensen. Dat maakt het zo onvoorspelbaar en daardoor dynamisch, wat ik heerlijk vind.  Zodra ik mijn uniform aantrek, word ik begroet door collega’s van Bus, Tram of Metro, maar ook door reizigers. Het voelt als een soort verbondenheid met elkaar, iets wat ik nog niet eerder heb ervaren. Het is een heel andere manier van werken en doen, maar vanaf het eerste moment voelde het als een warm bad. 

Als ICT’er denk je niet meteen aan GVB. Onterecht, volgens solution architect Yves. ‘We werken met state of the art technologie. Daarmee maken we bijvoorbeeld de planning, betaling en reisinformatie nóg sneller, veiliger en makkelijker. Niet alleen voor alle reizigers, maar ook voor onze collega’s.’   Data omzetten in reisinformatie  Yves ziet het resultaat van zijn werk overal om zich heen in Amsterdam. ‘Trams, bussen en metro’s zijn rijdende computers geworden die continu informatie doorgeven aan ons ICT-systeem. Het is onze uitdaging om die data om te zetten in actuele reisinformatie waarmee inwoners, toeristen en forenzen zorgeloos op hun bestemming aankomen.’  Afgestudeerd van de HTS bij GVB Yves is ooit gestart op de MAVO en heeft daarna de MTS gedaan. ‘Ik wist toen nog niet zo goed wat ik wilde, dus ik ben begonnen in de horeca. Leuk voor even maar ik wilde verder. Daarom ben ik in 2000 gaan werken als telecom engineer. Naast mijn baan studeerde ik aan de HTS. Toen ik een afstudeeropdracht kon krijgen bij GVB, heb ik meteen toegehapt.’  Sinds 2007 in dienst als ICT’er  In 2007 werd Yves aangenomen bij GVB. ‘Ik ben daarna via allerlei ICT-functies doorgegroeid. Zo heb ik mezelf ontwikkeld tot solution architect. En wat mij betreft ga ik gewoon door met het pakken van alle kansen. Want GVB wordt steeds duurzamer en meer datagedreven. En dus heb ik hier een mooie toekomst.’ 

“Het was eigenlijk de bedoeling dat ik een paar maanden zou blijven, als een in-between-job. Inmiddels werk ik nu al weer 9 jaar GVB”, zegt Afzal. Hij zou eigenlijk een opleiding tot trambestuurder volgen, maar het werd toevallig de metro. “GVB is een hechte, warme club mensen” “Het leuke aan de metro besturen vind ik dat het eigenlijk heel relaxt is. Eindigt je dienst om 14.00 uur, dan ben je ook om 14.00 uur klaar en sluit je de cabinedeur achter je. Je neemt je werk niet mee naar huis, morgen weer een andere dag. Als je de regels en procedures kent, tenminste. Maar daar helpen we je bij! Als ik een dienst heb zit ik gemiddeld zo’n 40 minuten alleen in mijn cabine met mijn draagbare radio. Dus ik heb altijd een lekker muziekje op staan. En ik zie via de camera’s in mijn cabine al die reizigers die ik ergens naar toe mag brengen. Dat is een fijn gevoel. En na mijn rit, stap ik uit op het eindpunt en daar zie ik allemaal collega’s. Dan klets je bij, wissel je nieuwtjes uit. Ondanks dat er ruim 4.500 collega’s bij GVB werken is het een hechte, warme club mensen. De afwisseling tussen alleen aan het werk en met collega’s zijn, vind ik heerlijk. Wat dat betreft is GVB een goede leerschool. Niet alleen heb je duizend verschillende soorten reizigers, ook binnen GVB heb je met heel veel verschillende mensen te maken. De diversiteit is op alle vlakken groot.” Vorige bedrijf moest reorganiseren Voordat Afzal bij GVB kwam werken, deed hij totaal iets anders. “Ik werkte bij een grote luchtvaartmaatschappij als operations manager. En ik stuurde zes vestigingen aan waar heel veel mensen werkten. Echt een totaal iets anders. Meer een 9 tot 5 kantoorbaan, alleen eindigde mijn werkdag vaak 21.00 uur. Alleen er werd gereorganiseerd, dus stopte dat. Via een vriendin ben ik bij GVB terecht gekomen.”

Ik ben een echt mensenmens. Een beetje een diva, moet ik toegeven. Ik houd van sieraden, mooie kleding en ik sta bekend om mijn zonnebril. Die draag ik altijd, want ik ben gevoelig voor licht, en ik krijg er altijd veel complimenten over.  Vrolijke stuiterbal  Ik rijd tram om een glimlach op het gezicht van mensen te toveren, bij zowel collega’s als reizigers. Dat vind ik prachtig! Ik ben eigenlijk altijd vrolijk en maak graag plezier. Iedereen die bij mij in de tram stapt begroet ik en ik vind het fijn om tijd maken voor passagiers. Dat wordt door de reizigers ook gewaardeerd, ik krijg vaak een dankjewel van een reiziger, “bedankt omdat je zo vrolijk en aardig bent”. Dat is toch een mooi compliment?!   

Eva werkt sinds oktober 2023 als maintenance engineer Railmaterieel in Diemen. Ze studeerde werktuigbouwkunde en deed een deeltijdmaster System Control Engineering. ‘Toen ik bij GVB kwam voor de sollicitatie had ik meteen een positief gevoel. Je zit hier heel dicht op de techniek. De trams en metro’s staan beneden in de werkplaats. Dat trok me erg aan. Ik zou niet ergens willen werken waar je niet zo dicht op de techniek zit en je niet meteen het resultaat van je acties ziet. En er werken leuke mensen. Iedereen is heel vriendelijk en wil je graag helpen.’  ‘Ik zit in de werkplaats bij de metro en houd me bezig met werkbeschrijvingen. Het is niet gericht op de lange termijn, maar echt op wat er vandaag gebeurt in de operatie. Een voorbeeld van waar ik me ook mee bezig houd: we zien nu problemen met rembouten en -schijven, die gaan eerder stuk dan verwacht. Dat is niet zomaar te herleiden tot dat de bouten niet goed zouden zijn. Het kan ook liggen aan hoe de metro wordt bestuurd, of hoe we remmen, of andere ingrepen die het systeem zelf doet. Of het weer heeft er misschien mee te maken, komt het door de kou of de nattigheid?’  Mijn ultieme doel  ‘Als engineer ben je altijd faciliterend bezig voor de mensen die het werk uitvoeren. Mijn ultieme doel is om de werkzaamheden voor de monteurs zo prettig en makkelijk mogelijk te maken. Want dat leidt er uiteindelijk toe dat de voertuigen optimaal presteren. Dat is fijn voor onze reizigers en voor de collega’s die de voertuigen besturen.’ 

Mijn werk geeft me nog steeds een gevoel van vrijheid. Het stuur in mijn handen, het contact met de mensen: dat maakt elke dag de moeite waard. Vooral het rijden op toeristenlijnen, waar ik mensen kan helpen en een praatje met ze kan maken, geeft me enorm veel voldoening. Het is die achtergrond van de touringcar die me helpt om die persoonlijke band met mijn passagiers te creëren.  Avontuurlijke reis  Mijn carrière bij GVB begon al op jonge leeftijd. Op 18-jarige leeftijd sloot ik me aan bij GVB via een uitzendbureau, waar ik begon met rijden. Daarna stapte ik in 1993 over op de touringcar. Ik was net 21 geworden en mijn vader werkte bij hetzelfde bedrijf. Reizen naar Parijs, Londen, en vaak binnen de Benelux. Het was het begin van een avontuurlijke reis, en letterlijk een van mijn reizen bracht me iets onverwachts: mijn vrouw. Tot 2007 werkte ik in de wereld van de touringcars. Het was een wereld van onzekerheid. Soms draaide ik werkweken van 80 uur, zonder te weten wanneer ik terug zou zijn.  

Ik heb bijna vier jaar als hovenier gewerkt. Maar de fysieke belasting werd me te zwaar. Het was tijd voor iets nieuws. Thuis opperden ze dat ik eerder ervaring had in transport en logistiek en ik had ooit de droom om vrachtwagenchauffeur te worden. Toen we hoorden dat GVB buschauffeurs zocht, stelden ze voor dat ik het eens moest proberen. Dat heb ik gedaan en zo begon mijn avontuur bij GVB.    Te eenzijdig Tussendoor heb ik ook nog even voor het streekvervoer gereden. Maar dat was niet mijn ding. Ik reed van Sloterdijk naar IJmuiden. Er waren vijf haltes en het was rechttoe en rechtaan. De eenzijdigheid van de route en het gebrek aan actie en alertheid deden me beseffen dat ik mijn plek had gevonden bij GVB.

Mijn moeder werkt ook voor GVB, daarom wist ik dat het een leuk bedrijf is om voor te werken. In juni 2019 solliciteerde ik voor Service & Tickets. Op dit moment ben ik werkzaam als Service & Sales Specialist, en dat bevalt me heel goed. Deze functie is recentelijk ontstaan door een uitwisseling van Service & Tickets en de klantenservice. Ik was een van de eersten die hier interesse in toonde.   Verschillende stations   Het is fantastisch dat deze afdelingen nu meer met elkaar verbonden zijn. Het onderlinge contact is goed, en we kunnen efficiënt met elkaar schakelen. Hierdoor krijgen we beter inzicht in hoe anderen met bepaalde situaties omgaan. Dit bewijst dat je binnen het bedrijf kunt doorgroeien.   Ik zit de ene dag in een loket op verschillende stations, op wisselende locaties, en de andere keer werk ik op kantoor voor de klantenservice. We bieden reisadvies, abonnementen en eigenlijk alles wat met een OV-chipkaart te maken heeft. Hoewel we niet alles zelf kunnen doen voor de OV-kaart, kunnen we mensen wel doorverwijzen.  

Ik ben schipper en teamleider in opleiding bij de Veren. Als je veel ambitie hebt, zit je hier op de juiste plek en het zou zonde zijn als je die kansen niet pakt.  Pontwachter In 2015 ben ik naar Nederland verhuisd vanuit Italië voor de liefde. Ik ben een liefdesmigrant, haha. Na twee weken belde mijn schoonzusje, die toen als pontwachter bij GVB werkte, of ik niet ook als pontwachter wilde werken. Het was een mooie kans voor mij om te werken. Ik sprak geen Nederlands en dacht: kan dat dan wel?! Maar de volgende dag kon ik om 07:00 uur gelijk beginnen.  Heel eerlijk, het eerste jaar was heel zwaar. Het was koud en ik ervoer een enorme cultuurshock. Daarnaast sprak ik de taal niet. Als pontwachter hoef je niet veel te praten, maar je hebt wel contact met reizigers. Je rekent af met auto’s en vrachtwagens, deelt ze in op het dek, en zorgt ervoor dat de klep van de pont wordt geopend en gesloten. 

Sinds juli van dit jaar ben ik als senior handhaver aan het werk bij GVB. In deze rol heb ik een leidinggevende functie over een groep handhavers en bij grote calamiteiten ben ik degene die als officier van dienst de leiding heeft. Tijdens zo’n calamiteit, denk aan een aanrijding met letsel, kun ons je ons herkennen aan het groene vestje dat wij dragen.  Hoe hectischer, hoe beter  Hoe hectischer het wordt, hoe rustiger ik zelf word. Alsof ik geboren ben voor dit soort situaties. Dan ben ik echt helemaal op mijn best.    Zo hadden we laatst te maken met een brand in een restaurant bij het Spui. Toevallig stond ik met mijn collega op het Leidseplein en roken we een brandlucht. We besloten er te gaan kijken en reden de Leidsestraat in. Daar zagen we dikke rookwolken uit alle ramen komen. Er rijden veel trams in deze straat. Dus we stopten meteen, hebben onze auto op de stoep gezet en onze groene lampen gebruikt om herkenbaar te zijn als officier van dienst voor andere hulpdiensten.   Meteen belde ik met de verkeersleiding om het tramverkeer stop te zetten, de spanning van de bovenleiding te halen en om kortsluiters te regelen. De brandweer kwam aan en doordat wij al deze acties al uitgevoerd hadden konden zij veilig en snel aan het werk. Nu kon de ladderwagen veilig tussen de bovenleiding manoeuvreren en de brand geblust worden.   Als handhaver ben je vaak als eerste ter plaatse, het is belangrijk dat je rustig blijft en meteen kunt handelen. Dat mij dat goed afgaat komt denk ik ook doordat ik hier zo lang werk en alles al een keer heb gezien. 

Zeven jaar geleden ben ik bij GVB gestart als senior inkoper. Als inkoper bij GVB begeleid je het volledige inkoopproces. Dat verschilt enigszins van andere bedrijven, aangezien wij niet bepalen wat er ingekocht wordt. Als iemand onderdelen nodig heeft voor het onderhoud van de metro, geven wij geen richtlijnen over wat wel of niet gekocht kan worden. Onze taak is ervoor te zorgen dat het inkoopproces vlot verloopt; het is meer een begeleidende rol waarbij je de autonomie hebt om dingen zelf te regelen.   Miljoenen euro’s  Dat klinkt misschien een beetje duf en saai, want inkoop heeft een beetje een saai imago. Maar het is echt onwijs leuk! Je bent vaak betrokken bij de inhoud. Dit houdt in dat je een opdrachtgever helpt om een programma van eisen te maken of een lijst met onderdelen moet opstellen. Daarnaast helpen wij met het opstellen van contracten en met het vastleggen van afspraken met leveranciers. Zo dragen wij ook bij aan het waarborgen van de kwaliteit van de aangeschafte materialen. Momenteel zijn er bijvoorbeeld twee collega’s bezig met het inkopen van de nieuwe generatie trams. Leveranciers komen langs en wij hanteren een lijst met specificaties waaraan de tram moet voldoen. Zij geven hun input over wat wel of niet praktisch is, en als het nodig is dan passen we het aan. Tijdens het aanbestedingsproces brengen we ook bezoeken aan bedrijven, vooral omdat het soms gaat om contracten van enkele miljoenen euro’s. 

Tussen 2015 en 2020 heb ik mijn eigen taxibedrijf en een aannemersbedrijf gehad. Die bedrijven heb ik verkocht. Ze liepen goed, maar het was mooi geweest. Ik wilde niet wachten tot mijn pensioen om van het leven te gaan genieten, dus ben ik samen met mijn vrouw gaan reizen. Dat was achteraf gezien een goede timing, want corona brak toen net uit. Het reizen was hierdoor wel iets anders dan normaal, maar we zijn in Zuid-Afrika, Qatar, Thailand en Cambodja geweest. Terug op de bus Toen ik terugkwam was de grote vraag: wat ga je doen? Weer voor jezelf beginnen of bij een bedrijf werken? Het werd het laatste, want als je een eigen bedrijf hebt ben je 24/7 bezig. En dat wilde ik niet meer. Omdat ik van 2005 tot 2013 in het streekvervoer heb gewerkt, besloot ik weer als buschauffeur te gaan solliciteren. Als buschauffeur is je rooster afgebakend, je hebt veel vrijheid, je bent buiten. Het is een heel relaxte baan. In mijn eigen stad Ik was met GVB en een andere busmaatschappij in gesprek. En toen heb ik voor GVB gekozen. Ik ben een geboren Amsterdammer, dus hoe fijn is het dat ik nu door mijn eigen stad kan rijden en daar ook nog ook voor betaald te worden!

Ik heb jarenlang in de supermarktbranche gewerkt, waar mijn werkzaamheden zich binnen vier muren afspeelden. Hier gaf ik leiding aan voornamelijk jonge mensen.  Nieuwe uitdaging Na al die jaren in de supermarktbranche was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Ook wilde ik een betere balans tussen werk en privé. Op LinkedIn zag ik de vacature voor teammanager vervoer voorbijkomen. Nadat ik op gesprek was geweest heb ik een dagje meegelopen om de sfeer te proeven. Ik was erg enthousiast.    Leidinggeven bij GVB is heel anders. Mijn team, bestaande uit ongeveer 50 buschauffeurs, is verspreid over heel Amsterdam. Zij rijden door de hele stad. Dit zijn ook geen pubers, maar mensen van verschillende leeftijden, zowel jong als oud.  

GVB loopt als een rode draad door Willekes leven. Haar vader werkte op de bus en zoon Tom werkt sinds een aantal jaar ook bij GVB.  Zelf was Willeke net 21 toen ze voor het eerst met een tram door de stad reed. “Machtig mooi, vond ik dat. Maar de combinatie van onregelmatige diensten en de komst van twee kleine kinderen zorgden ervoor dat ik na vier jaar stopte.”  De tram, daar ben ik thuis Hierna ging Willeke bij Nederlands bekendste kruidenier op de broodafdeling werken. Daarna volgde nog een banketbakker in Halfweg-Zwanenburg, maar GVB bleef lonken. “Dat vond ik ook heel leuk werk hoor. Maar de tram, daar ben ik thuis. Als ik in de bestuurdersstoel ga zitten, komt er een totale rust over me.” 

Wat ik zo leuk vind aan mijn werk bij GVB is de afwisseling. Geen dag is hetzelfde. Soms is het druk, soms rustig. Een omleiding kan een hele dag veranderen. Wat ik ook fijn vind, is dat je bij GVB de ruimte krijgt om te blijven groeien.   Keerpunt   Voordat ik in 2015 bij GVB terechtkwam had ik samen met een compagnon een transportbedrijf en reed ik vaak in één ruk naar Barcelona, wat ongeveer 15 uur in beslag nam. ’s Avonds nam ik dan de boot naar Ibiza, waar ik om 07:00 uur aankwam. Op donderdag ging ik weg en op dinsdag kwam ik weer thuis. Dit betekende lange dagen op de weg en veel tijd weg van mijn gezin. Mijn vrouw merkte op: “Je bent meer aan het werk dan dat ik je zie.” Toen werd mijn zoon geboren, en dat was het keerpunt. Ik wilde meer thuis zijn, een betere balans vinden tussen werk en privé. 

Roberto (53 jaar) begon in januari 2021 als trammonteur bij GVB. “Trams komen binnen voor een onderhoudsbeurt. Alles wat nodig is om de tram in goede staat de straat op te krijgen, pakken we op: van de remmen tot het downloaden van analysesystemen voor deurstoringen tot het vervangen van een stoeltje. Als ik een tram heb gerepareerd, weet ik dat 70 mensen met een gerust hart kunnen reizen in een veilig voertuig.   Iets terug geven aan de stad  Ik voel me hier erg op mijn plek. GVB heeft veel voor me betekend toen ik jong was. Als ik na het uitgaan naar huis ging, stonden er altijd bussen, trams of metro’s klaar. Voor mij is het een manier om iets terug te geven aan de stad waar ik van houd.   

Al mijn hele leven ben ik gefascineerd door het openbaar vervoer. Mijn broer nam me als klein jongetje van ongeveer vijf jaar oud al mee naar de spoorlijn tussen Leiden Centraal en Leiden Lammenschans. Dat vond ik fantastisch. Elk weekend gingen we met de trein en de bus naar mijn oma, die in Zeist woonde. Dat was voor mij een groot avontuur. Die grote voertuigen, het idee dat je naar een andere plek reist en dat al die mensen ergens naartoe gaan, dat vond en vind ik nog steeds prachtig. Je doet meer dan alleen de metro besturen Werken bij de metro van Amsterdam is werken als bij de NS, maar dan op een kleinere schaal en een iets hoger tempo. Werken op de rails is een verantwoordelijke functie waarbij je mensen helpt om naar hun werk of andere bestemmingen te gaan. Dat vind ik heel waardevol aan mijn werk. Ik bestuur niet alleen de metro, ik zorg er ook voor dat mensen kunnen doen wat ze willen doen. De metro vind ik net zo interessant als de trein, omdat je bij de metro heel snel moet werken. De afstanden tussen de haltes zijn niet lang in Amsterdam, dus je moet relatief vaak stoppen en weer optrekken. En een metro trekt heel snel op, dat vind ik mooi! Toch gaat het niet alleen om het rijden, stoppen, optrekken en het sluiten van de deuren. Je biedt daar waar je kan ook service. Bijvoorbeeld een forens die aan komt rennen. Dan wacht je zodat die de metro ook haalt en op tijd op het werk komt!

Sinds juni vorig jaar werk ik bij GVB als senior applicatiespecialist. In eerste instantie dacht ik: GVB?! Mijn indruk was dat het een beetje oud en stoffig was, maar dat is helemaal niet zo. Er zijn juist veel (grote) innovaties en het bedrijf is continu in beweging. Het voelde het meteen als een goede match. Vanaf dag 1 kon ik mezelf zijn bij mijn collega’s, en dat vind ik heel belangrijk. Mijn team bestaat uit diverse mensen, met verschillende sterke punten. Dit zorgt ervoor dat we goed op elkaar aansluiten en een compleet team vormen. We streven ernaar om de ervaring voor onze medewerkers en reizigers te verbeteren. De drive is er!   Wij beheren best cruciale systemen Binnen de IT-afdeling van GVB zijn er verschillende Agile-teams, en ik maak deel uit van team Exploitatie. Wij ondersteunen de systemen die te maken hebben met de exploitatie (uitvoeren van de dienstregeling). Dit omvat het aanmelden van de bestuurders aan de start van hun dienst, waardoor de bestuurder weet welk voertuig is ingepland en het bestuurders(informatie)scherm in het voertuig. De systemen waar de verkeersleiding mee werkt vallen hier ook onder, en het ‘naar buiten’ sturen van reisinformatie voor de reizigers. Wij beheren dus best cruciale systemen. 

Ik heb gestudeerd voor ruimtelijk vormgever. Het is een zeer brede opleiding waarbij je daarna als ontwerper voor commerciële interieurs of evenementen kunt werken, of als ruimtelijk vormgever aan de slag kunt. Ik heb heel lang geprobeerd om werk te vinden, maar er zijn strikte criteria en het was moeilijk om binnen te komen. Op een gegeven moment wilde ik gewoon graag aan het werk. Mijn vader is al ruim 15 jaar buschauffeur en hij zei dat er bij het GVB nog veel bestuurders nodig waren. In het begin twijfelde ik. Het was compleet anders dan wat ik had gestudeerd.   Tram selectiedag  Ik ben naar een selectiedag voor trambestuurders gegaan. Ik had nog geen rijbewijs en op de tram kon ik zonder rijbewijs aan de slag. Op de selectiedag leer je andere mensen kennen en ga je met een instructeur met de tram de straat op. Zo krijg je een gevoel of het iets voor je is. Zodra ik met de tram de straat op ging, was ik helemaal ‘hooked’. Vanaf dag één dacht ik: “Dit is leuk!” Het is te gek om met zo’n groot voertuig door de stad te rijden. 

Een maand voordat Wesley in 2018 bij GVB kwam werken, deed hij een grappige eerste indruk op: ‘In september liep ik de Dam tot Damloop. Een vriend en ik pakten vanaf Zaandam een pendelbus naar CS voor de start. Die bus was van een andere vervoerder en reed verkeerd. Uiteindelijk zette hij ons maar af bij de GVB-pont in Noord en konden we toch naar de overkant. Dat was een mooi begin: GVB bracht ons tenminste wél waar we naartoe moesten!’  Luisteren naar behoeftes en het reizigers naar de zin maken  ‘Wat mijn team en ik vanuit onderhoud en controles bieden is dat de voertuigen en de dienstregeling betrouwbaar zijn. Het laatste wat we willen is dat iemand te laat op z’n bestemming komt omdat de tram stilvalt. Daarnaast hebben we veel contact met reizigersgroepen om behoeftes te ontdekken. Op sommige lijnen heb je bijvoorbeeld veel forensen en op andere veel toeristen. Forensen weten waar ze zijn en willen alleen zien of ze op tijd komen. Dat kan je afvangen met gesproken of digitale tekst. Toeristen willen meer hulp, dan werkt een tram met een conducteur goed. Nog een voorbeeld is dat reizigers airco misten in de tram. Dat soort dingen nemen we mee bij de aanbestedingen (de aankoop van nieuwe trams) om zo passende voertuigen aan onze reizigers te bieden. Alles om het ze zo comfortabel mogelijk te maken!’ 

Toen Ben in juli van dit jaar werd gevraagd of hij met pensioen wilde gaan of nog wilde blijven werken, hoefde hij niet lang na te denken. Natuurlijk wilde hij blijven werken.    Werkende leven niet te snel afbouwen   “De belangrijkste reden voor mij om door te blijven werken na mijn pensioen is toch dat je nuttig bezig kan blijven. Nuttig voor jezelf, maar ook voor de maatschappij. Je moet niet te snel je werkende leven af te bouwen, is mijn mening. Ook het contact met de collega’s en de service die je aan reizigers verleent, geven mij energie.”

Als klein jongetje mocht ik weleens met een familielid van mij mee die trambestuurder was. Toen ik opgroeide, wilde ik dat ook heel graag worden. Naarmate ik ouder werd, begon ik te twijfelen of het wel bij mij paste. Ik vind het verkeer best wel spannend. Je moet overal ogen en oren hebben. Ik denk dat ik daar zenuwachtig van word. Maar toen ontdekte ik wat GVB nog meer te bieden had. Ik zag de vacature voor service & tickets medewerker voorbijkomen en daar werd ik meteen enthousiast van. Het idee van service verlenen aan reizigers en ook nog eens voor GVB werken sprak me meteen aan.  Het is een pluspunt als je meerdere talen spreekt Ik ben begonnen als loketmedewerker voor Service & Tickets. Dat betekende werken op verschillende stations, zoals Noord, Bijlmer, Zuid en Centraal. Elke dag was ik op een andere locatie te vinden. Wat zo leuk is, is dat elk station een ander publiek trekt. Op Centraal Station heb je veel te maken met toeristen. Ze willen vaak weten waar ze naartoe moeten en ik help ze op weg met behulp van een kaart. Daarvoor is het belangrijk dat ik Engels spreek. Het is natuurlijk een pluspunt als je meerdere talen beheerst. Ikzelf spreek bijvoorbeeld vloeiend Duits, omdat een deel van mijn familie Duits is. 

Toegankelijkheid is ook in het ov een belangrijk onderwerp. Een kapotte lift of een slecht toegankelijke halte is vervelend genoeg met zware koffers of een kinderwagen, maar als je in een rolstoel zit al helemaal. Dat tast je aan in je autonomie. Assetmanager stations metro Diederick weet er alles van: ‘Een lift die niet werkt, is heel vervelend voor reizigers. Zeker voor die met een beperking. Dat gaan we dus zo snel mogelijk oplossen.’  Bijdragen aan zelfstandig reizen Maar of je nu in een rolstoel zit of niet, iedereen wil zijn autonomie behouden. Dat is precies waar Diederick zich dagelijks voor inzet: ‘Onze doelstelling is dat álle reizigers zelfstandig naar hun bestemming kunnen komen. Dat is voor ons heel belangrijk en daar dragen we graag aan bij met ons team.’

“Een paar jaar geleden ging het niet zo goed met het bedrijf waar ik als taxichauffeur voor werkte. Na een paar jaar te hebben gewerkt als taxichauffeur, begon ik toch wel een beetje om me heen te kijken. Ik wilde heel graag blijven vervoeren. Ik had al langer een oogje op GVB en ben gaan solliciteren als metrobestuurder. Het voelde meteen als een fijn bedrijf. Ik heb ook specifiek voor metrobestuurder gekozen, want ik was het rijden in het verkeer en de gekte in de stad zat; het was mooi geweest. Zit hier op mijn plek De overstap van taxi naar metro gaf me heel veel rust. Nu kom ik zo relaxed thuis na mijn dienst. Daarbij verdient het ook goed als metrobestuurder. Ondertussen werk ik hier alweer 5 jaar en ik zit hier hartstikke op mijn plek. Ik hoef hier niet meer weg, hoor! Het is heerlijk in de metro in mijn eigen cabine. Wat het zo mooi maakt, is de rust die je tijdens het rijden ervaart. Je weet wat je moet doen en waar je heen gaat.

Nadat Noa klaar was met zijn studie Civiele Techniek aan de TU delft ging hij aan de slag als maintenance engineer bij ons. “Mijn afstudeeropdracht had ik ook bij GVB gedaan, dus ik kende de organisatie al een beetje. Ik werk voor het Railinfrabedrijf (RIB) in Diemen. Wij verzorgen het onderhoud en beheer van alle metro- en tramrails in Amsterdam. Er werken monteurs, lassers, slijpers, assetmanagers, uitvoerders en nog veel meer collega’s. Allemaal zorgen we vanuit onze eigen expertise dat reizigers kunnen rekenen op goed ov.” “Je voegt echt waarde toe met je werk” Noa vervolgt: “In Nederland zijn gewend aan goed werkend openbaar vervoer. Pas als het ov niet meer rijdt, bijvoorbeeld bij een zware sneeuwstorm, realiseren mensen zich ineens hoe belangrijk dat is. En dat begint bij goed onderhouden tram- en metrorails zodat er überhaupt gereden kan worden. Ik vind het mooi dat ik daar met mijn werk een bijdrage aan kan leveren.”

Al vijftien jaar werk ik bij GVB. Mijn vader was buschauffeur en zo kwam het op mijn pad. Het allermooiste aspect van mijn werk vind ik het rijden door heel Amsterdam. Je kunt als trambestuurder kiezen voor vaste lijnen of voor de reserveploeg, waarbij je op verschillende lijnen rijdt. Ik koos voor de reserveploeg, want dan rijd je de ene dag op lijn 1 naar Osdorp de Aker en de andere dag op lijn 19 naar Diemen Sniep. Hierdoor kom ik door de hele stad. Dat vind ik prachtig. Grote barst in de achteruit Nadat je je opleiding tot trambestuurder hebt afgerond, ga je helemaal alleen rijden. Dat vond ik in het begin best spannend. Met zo’n grote tram door de stad reizigers vervoeren. Zeker als dingen dan anders lopen dan je verwacht. Zo liep ik op mijn allereerste dag in de remise naar mijn tram, maar zag ik op de achteruit van linksboven naar rechtsonder een grote barst zitten. Toen moest ik een nieuwe tram pakken en in dienst nemen. Nu vind ik dat niet meer spannend, maar toen wel. Ook omdat de verkeersleiding op dat moment een storing had en ikzelf moest bepalen waar op de route ik weer in de dienstregeling ging rijden.  

Buschauffeur Ger windt er geen doekjes omheen. “Ik ben verslaafd aan autorijden. En met zo’n grote elektrische bus door de straten van Amsterdam rijden, vind ik al helemaal geweldig. Ik hou van rijden, dus daarom rijd ik ook na mijn pensioen nog steeds op de bus. Je bent onder de mensen en je hebt die dag dan ook een duidelijk doel. Anders word je snel oud, zeg ik altijd!” Zelf je uren bepalen Veertig jaar lang heeft Ger in het streekvervoer gewerkt. In september 2020 mocht hij met pensioen, maar hij wilde graag parttime blijven doorwerken. “Dat kon wel, maar dan wel volgens een vast rooster met wisselende diensten. Dat wilde ik niet meer. Dus toen ben ik gaan rondkijken en bij GVB stond in de vacature dat je kan werken wanneer je wilt en ook zelf kan bepalen hoeveel uur. Dus toen heb ik contact opgenomen en was het binnen no time geregeld. Ik had natuurlijk al mijn groot rijbewijs (rijbewijs D) en mijn code 95. Het enige wat ik nog moest leren waren de buslijnen, maar dat ging ontzettend snel.”  

“Sinds oktober 2022 werk ik als buschauffeur bij GVB. GVB is een bekende naam; vrijwel iedereen kent het. Het is een echt Amsterdams bedrijf, en met die gedachte ben ik er heel doelgericht op afgegaan. Ritme van touringcarchauffeur begon mij tegen te staan In 2018 behaalde ik mijn busrijbewijs en werkte daarna vier jaar als touringcarchauffeur. Gedurende die tijd doorkruiste ik heel Europa, en ik koester prachtige herinneringen aan die periode. Maar het was ook heel intensief, met lange uren en hard werken. Het ritme van twaalf dagen werken gevolgd door twee dagen thuis en dan weer twaalf dagen werken, begon me tegen te staan. Als chauffeur was ik niet alleen verantwoordelijk voor het sturen van de bus; ik fungeerde tevens als reisleider en gids. Dit betekende dat ik in feite drie rollen in één vervulde, wat best veel energie koste. Voor mij was het grootste struikelblok dat mijn leven voornamelijk uit werk bestond, terwijl ik ook een ander leven naast mijn werk wilde leiden. Mijn privéleven, familie en vrienden, zijn enorm belangrijk voor me. GVB leek logische volgende keuze Ik woon in Amsterdam, en toen ik overwoog om een andere baan te zoeken, wilde ik bij GVB werken. Na gesprekken met andere GVB-chauffeurs kreeg ik een zeer positief gevoel. Het voelde als een natuurlijke stap om voor GVB te kiezen.

Op mijn 42ste heb ik mij om laten scholen tot buschauffeur. Daarvoor werkte ik als taxichauffeur. Ik heb als klassieke taxichauffeur gewerkt, dus echt op straat rondrijden. Maar het grootste gedeelte werkte ik als taxichauffeur voor mensen met zorgindicatie. Je klanten zijn dan mensen die speciaal vervoer nodig hebben, bijvoorbeeld om in het ziekenhuis een chemokuur te volgen. De grootste verschillen? Toen had ik één op één contact met een klant en in de GVB-bus zitten heel veel klanten. Ook reed ik toen in heel Noord-Holland en nu alleen in Amsterdam. Maar die ervaring met contact met klanten en mijn straten- en wegenkennis komen mij nu goed van pas als buschauffeur!

Ieder mens heeft unieke talenten en kan iets bijdragen aan onze missie om Amsterdam bereikbaar te houden. Voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt bieden participatiebanen een mooi opstapje om werkervaring op te doen, je te ontwikkelen en mogelijkheden te ontdekken. In de afgelopen jaren zijn er meerdere collega’s doorgestroomd vanuit een participatiebaan binnen GVB. Een van hen is Joël. Een trotse buschauffeur die van kleins af aan al gefascineerd is door het ov. Laagdrempelig kennis vergaren Tot zijn blijdschap werd Joël begin 2021 uitgenodigd voor een gesprek en in mei dat jaar begon hij als servicebaliemedewerker Noord/Zuidlijn. Joël: ‘Toen ik nog in de kinderwagen zat en samen met mijn moeder met het ov reisde, deed ik al constant geluiden van de trams en bussen na. Later moest mijn moeder altijd met mij mee, zodat ik met alle lijnen van GVB kon reizen. Tijdens mijn studie heb ik regelmatig bij GVB gesolliciteerd, maar kwam helaas niet door de testen heen. Via het participatietraject kreeg ik alsnog de kans om bij GVB te komen en op een laagdrempelige manier alle kennis te vergaren zodat ik de testen wel kon halen.’

Eigenlijk was ik helemaal niet op zoek naar een andere baan, maar toen ik een keer met het ov reisde zag ik een advertentie van werkenbijgvb.nl langskomen. Die sprak mij zodanig aan dat ik besloot om op de website te gaan kijken naar functies waarmee ik raakvlakken had. Wie niet waagt, wie niet wint Mijn oog viel op de vacature voor werkvoorbereider/planner voor het trambaanonderhoud. Bij deze baan moet je snel kunnen schakelen als er wijzigingen zijn binnen de planning en het van A tot Z regelen van alle aspecten. Dit waren taken die ook in mijn vorige baan ook belangrijk waren. Daar was ik planner en verantwoordelijk voor sales. Er waren ook een aantal eisen waaraan ik niet voldeed. Ze zochten naar iemand met een technische opleiding. Ondanks dat ik dat niet heb, besloot ik toch te solliciteren. Ik dacht: wie niet waagt, wie niet wint. En ik werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek! Ene keer werk je op kantoor, andere keer buiten Sinds november werk ik mee aan het onderhoudsplan van de tram. Dit is een meerjarenplan en omvat voornamelijk het spooronderhoud voor de trams. Ik ben verantwoordelijk voor het plannen van het las- en slijpwerk aan de rails en de railsmeerinstallaties. Dit wordt uitbesteed aan onze onderaannemers, die ik aanstuur. Daarnaast neem ik ook andere verantwoordelijkheden op me, zoals het informeren van bewoners, het aanvragen van ontheffingen bij de gemeente, duidelijke communicatie over het werk naar de collega’s die het werk ook daadwerkelijk uitvoeren op straat. Dit noemen we de Uitvoering. En ik zorg dat de planning van het werk soepel verloopt en afspraken worden nagekomen.

Carrières zijn tegenwoordig geen afgebakende gebaande paden. Het zijn soms meanderende rivieren. Ze vertakken in kleine beekjes, gaan soms linksaf, soms rechtsaf en monden dan weer uit in een andere grote rivier. Zo ging het ook bij Bas. Na 16 jaar bij de politie te hebben gewerkt sloeg hij een andere richting in. Hij opende samen met zijn vrouw een klassiek Frans restaurant. “Ik heb een grote passie voor eten en drinken. Ben ook sommelier (wijnexpert). Helaas moesten we de deuren sluiten toen COVID-19 de kop opstak.”  Daarna begon de zoektocht naar een nieuwe baan. Bas: “Wat ga ik nu doen, dacht ik. Twee aspecten die telkens naar boven kwamen waren: hectiek en een grote mate van onvoorspelbaarheid. Een nieuwe baan moest echt die twee kenmerken hebben. Ik heb gedacht aan ambulancechauffeur of werken met daklozen. Uiteindelijk is het Verkeersleider Bus/Tram bij GVB geworden.”  Via een vriend die al bij de verkeersleiding van GVB werkt, krijgt hij de tip dat ze nieuwe mensen zoeken. “Ik ben eerst een middag gaan kijken. En ik zag dat er een fijne, collegiale sfeer op de werkvloer was. Ook het werk zelf is interessant. Al het tram- en busverkeer in een grote stad als Amsterdam in goede banen leiden, is uitdagend. Na dat bezoek besloot ik te solliciteren. Ik ben drie keer op gesprek geweest en moest daarnaast ook nog een Wet Lokaal Spoor (WLS)-keuring doen en een assessment. Dat was pittig, maar ik heb alles gehaald. De meeste collega’s komen van de tram of de bus, dus die zijn hier al mee bekend. Ook hebben zij al route- en lijnenkennis. Dat is een groot voordeel, heb ik gemerkt. Het is niet zo dat het onmogelijk is om te leren, maar ik moet nu even iets harder studeren dan iemand die binnen GVB overstapt naar deze functie.”

Mijn eerste kennismaking met GVB was via de Noord/Zuidlijn. Destijds werd ik gedetacheerd door mijn toenmalige bedrijf. Mijn focus lag op dat moment vooral op kwaliteit en ‘operational readiness’, zoals ze dat noemden (het beoordelen in hoeverre GVB operationeel klaar is om de Noord-Zuidlijn in beheer te nemen). Het was een erg interessant project met leuke collega’s, waar ik drie jaar lang aan heb gewerkt. In 2020 ben ik opnieuw voor een opdracht bij GVB gekomen, dit keer als informatieanalist. En in januari van dit jaar ben ik in vaste dienst gekomen in de rol van solution architect. Nu vervul ik beide rollen. Wat ik doe In mijn rol van solution architect kijk ik vooral naar het zo optimaal mogelijk neerleggen van een architectuur die binnen de richtlijnen en behoeftes van GVB vallen. Zodat de systemen en projecten binnen GVB aan de gestelde eisen voldoen en op elkaar aansluiten. Het uiteindelijke doel is om een zo eenvoudig mogelijke, effectieve, goed beheerbare, betrouwbare en veilige (IT-)omgeving te realiseren en behouden.

Ik werkte in de visserij en het waren economisch slechte tijden. Mijn huidige baas kon op dat moment een ander vaartuig kopen, waardoor ik op zoek moest naar ander werk. Hoewel ik kon terugkeren naar de visserij, voelde ik dat het tijd was voor iets nieuws. Als visser was ik altijd van huis en ik wilde een nieuwe uitdaging aangaan. Ik besloot wat e-mails te versturen en via een uitzendbureau kreeg ik de mogelijkheid om bij GVB te komen werken op de pont. Nieuwsgierig geworden, ging ik kijken hoe het zou zijn. Na die eerste dag wist ik, dit bevalt mij meteen goed! Alweer 12 jaar in dienst Een van de redenen waarom ik zo enthousiast was, is het dynamische karakter van Amsterdam. Je ontmoet hier mensen van allerlei achtergronden en je werkt samen met verschillende collega’s. In tegenstelling tot werken op een kotter, waar je vaak als zzp’er actief bent, is bij GVB alles goed georganiseerd. Ik ben erg blij met de goede regelingen op het gebied van salaris, pensioen en toeslagen. En ondertussen werk ik alweer 12 jaar met veel plezier in dienst bij GVB.

Oplettende reizigers herkennen haar misschien wel van muziekprogramma’s zoals “The Voice” of “Liedje op het Eerste Gezicht”, want muziek en GVB gaan voor trambestuurder Pamela al meer dan 16 jaar hand in hand. Surinaamse meisjesband Op haar elfde ontdekt een vriendin van Pamela dat ze kan zingen. “We waren voor de lol samen aan het zingen. En ik deed de tweede stem. Toen ze zei: stop, doe dat nog eens. Daarna zei ze: je moet bij onze band komen! Dat was een Surinaamse meisjesband, Un De. Dit betekent “We zijn er.” Dat was echt heel leuk. En ook heel spannend. Ik was ontzettend verlegen toen, maar we stonden echt al op grote podiums zoals in Paradiso.”

Hoe leuk is het om buschauffeur te zijn? Fantastisch, als je het aan Ingeborg vraagt. De actrice is sinds twee jaar chauffeur bij GVB, en wil dit nog lang blijven doen. ‘Ik ben nu meer onderdeel van de stad’, zegt ze.

“Als handhaver ben je met allerlei verschillende taken bezig. We zorgen voor de veiligheid van onze collega’s, de reizigers en onszelf. We houden toezicht, controleren of alles goed en veilig verloopt, en we blijven alert,” legt Sylvester uit. Naast het waarborgen van de veiligheid, voeren we ook kaartcontroles uit om te controleren of reizigers correct zijn ingecheckt. “Maar we zijn er ook om op te treden bij overlast in en rond de stations en in de voertuigen van GVB,” voegt Kevin toe. “We handhaven de wet en leggen sancties op wanneer iemand de regels overtreedt. Het is onze taak om hierop toe te zien.”

Als business analist zit Lena verrassend weinig achter een computer. Lena: “Ik ben juist veel op pad. Bezoek werkplaatsen om daar te praten met monteurs die het onderhoud plegen aan de metro’s, trams of onze bussen, maar ik praat ook met trambestuurders of buschauffeurs. GVB wordt steeds meer een data-gedreven organisatie. We zitten midden in die overgang. Ik vind het heel tof om daaraan bij te dragen. Je laveert echt tussen Techniek, IT en wat wij de Operatie noemen (het rijdend en varend personeel). De projecten waar ik aan werk, zie ik letterlijk terug op straat of dragen bij het verbeteren van een stukje service voor reizigers.” Elektrische bus is net een computer Neem bijvoorbeeld de komst van de elektrische bussen. Lena: “Die bus is net een computer. We halen ontzettend veel data uit het voertuig waarmee we in de toekomst preventief onderhoud kunnen gaan plegen. En dat is fijn, want zo ben je storingen en uitval voor. Dit betekent voor veel monteurs een omslag in hun manier van werken. Veel monteurs zijn gewend om mechanisch te werken en moeten nu digitaal werken. Ik probeer ze door middel van dataproducten hierbij te helpen.”  Crowd counting algoritme bouwen “Een ander voorbeeld van mijn toegevoegde waarde is bijvoorbeeld dat we werken aan het bouwen van een “crowd counting algoritme”. Hiermee kunnen we, als de proef hiermee succesvol is, het aantal reizigers in een voertuig tellen. Deze data kunnen we dan weer gebruiken voor het inplannen van de voertuigen, maar ook voor de druktevoorspelling in de app zodat reizigers kunnen beslissen of ze in een druk voertuig willen stappen of liever een bus, metro of tram later nemen omdat die rustiger is. Ik ben zo’n reiziger die dat zou doen, want ik zit graag als ik met het ov reis.”  Nieuwe inzichten door combineren databronnen Ik ben eigenlijk continu op zoek naar nieuwe inzichten door verschillende databronnen met elkaar te combineren. GVB moet digitaliseren wil het blijven meekomen met de markt. Zonder digitalisering zouden veel zaken zoals onderhoud duurder zijn en trager gaan. Gelukkig wordt deze noodzaak door de hele organisatie gevoeld. Ik vind het belangrijk om met mijn werk een publiek doel te dienen. Openbaar vervoer is net als onderwijs en zorg zo’n doel. Dus ik zit voorlopig nog wel op mijn plek. We staan qua digitalisering pas aan het begin. Er gaan nog een heleboel mooie projecten en ontwikkelingen komen!      

Aangenaam kennis te maken Ik ben Giel en sinds 1 februari werk ik als planner/werkvoorbereider bij het Railinfrabedrijf van GVB. Deze afdeling is verantwoordelijk voor al het onderhoud van de tram- en metrorails in Amsterdam. Toch is GVB niet nieuw voor mij, want hiervoor heb ik 12,5 jaar als trambestuurder gewerkt. Ik ken de stad dus op mijn duimpje. 

Toen Tatiana twintig jaar geleden naar Nederland kwam wilde ze ook al bij GVB werken. Ze deed de eerste test, maar zakte helaas. Tatiana: “Ik had me ook niet echt goed voorbereid. Ik was jong en onervaren. Wist ook niet goed wat ik kon verwachten.”   Daarna is Tatiana in Aalsmeer gaan werken. “Ik kwam in de productie terecht. We sneden vlees voor verschillende supermarkten. Uiteindelijk ben ik doorgegroeid naar teammanager. Ik heb tussentijds ook wel eens met het idee gespeeld om het nog een keer bij GVB te proberen. Ik had een vaste baan en wilde dat niet zomaar opgeven, want je begint eerst via een uitzendbureau.” Doordat het bedrijf werd overgenomen en er daarna een reorganisatie kwam moest Tatiana weg. “Toen wist ik het zeker: ik ga bij GVB werken en deze keer kom ik door alle testen heen!”

Toen ik twintig jaar geleden als buschauffeur begon, waren er niet veel vrouwelijke collega’s. Mijn zoon was nog klein. Als werkende vrouw is het altijd een behoorlijke puzzel om alles rond te krijgen, maar bij mijn toenmalige werkgever kreeg ik aangepaste diensten om werk met wisselende diensten en de zorg voor een jong kind te combineren. Bij GVB houden ze hier ook rekening mee. Je kunt vragen of je ingepland kan worden op vroege diensten, zodat je ’s avonds thuis kunt zijn bij je kind(eren). Negen van de tien keer lukt dit.    Avonddiensten zijn mijn favoriete diensten Mijn zoon is inmiddels volwassen, dus het maakt niet uit of ik ochtend-, middag-, avond-, of nachtdienst heb. Avonddiensten zijn mijn favoriete diensten. Overdag heb ik dan lekker de tijd om sporten. Dat is heel belangrijk voor mij. Zeker als buschauffeur heb je toch een zittend beroep, dus bewegen en fit blijven is belangrijk. Ik ga zo’n drie keer per week met een groep vrouwen sporten. Er doen ook een aantal collega’s mee. Dat is heel gezellig! We volgen dan een les bodyshape of bodypump. Ik ga ook altijd op fiets naar mijn werk. En na werktijd vind ik het altijd fijn om nog even te relaxen voor ik ga slapen. Beetje Netflix kijken, kopje theedrinken en Facebook checken.

Dit voelt als thuis. Dat klinkt natuurlijk gek uit de mond van een Rotterdammer, maar het is echt zo. Sinds 1 juli ben in vaste dienst. Dat is zo’n fijn gevoel. Om deze mijlpaal te markeren heb ik achter mijn linkeroor drie Amsterdamse kruisjes laten tatoeëren. Nu ik de zekerheid heb van een vast contract, heb ik mijn zoektocht naar een woning een tandje bijgezet. Ik sta overal ingeschreven en reageer bijna dagelijks op woningen. Ook krijg ik soms een tip van een collega. Ik hoop voor het einde van het jaar naar Amsterdam te verhuizen, maar het mag ook Amstelveen of Uithoorn zijn. “Dat was niets voor mij” Wat werk betreft heb ik veel verschillende dingen gedaan. En ook een paar keer pech gehad. Tja, het gebeurt en het is flink balen, maar het brengt ook weer nieuwe dingen op je pad. Ik was eigenlijk onderofficier/tankcommandant bij Defensie. Dat was een hele toffe baan. Helaas werd er bezuinigd bij Defensie en moest ik weg. Toen kwam ik in een omscholingstraject terecht en uit verschillende testen bleek dat ik iets maatschappelijks en sociaals moest doen. Dus toen ben ik Sociaal Pedagogische Hulpverlening gaan studeren. En ik heb ook nog een tijdje in het speciaal onderwijs gewerkt. Maar dat was niets voor mij.

Als conducteur zag ik vaak reizigers zwartrijden, maar het is niet jouw taak om als conducteur te handhaven. Ja, ik kon reizigers aanspreken en vragen om in te checken, maar veel meer dan dat kon ik niet doen. Na zes jaar op de tram te hebben gewerkt, voelde de overstap naar handhaver voor mij als een heel logische stap. Net als conducteur heb ik nu veel contact met reizigers, alleen in een andere rol, ik kom overal in de stad en het werk is afwisselend. Mijn werk bestaat voor 75 procent uit kaartjes controleren en zwartrijders beboeten. De overige tijd ondersteun ik mijn collega’s op de voertuigen. Dit is heel breed en gevarieerd. We assisteren bijvoorbeeld bij een bovenleidingbreuk, een aanrijding met een ander voertuig of tussen eigen voertuigen, maar ook als er bijvoorbeeld airpods op het metrospoor liggen komen wij in actie.

Het is vandaag mijn derde vroege dienst op rij. Ik ben zo fan van vroege diensten. NOT! 😊 Maar het hoort erbij. Deze ochtend tref ik een bus aan met een storing in de lijnfilm. Dat is jargon voor het lijnnummer en de bestemming die voorop de bus staan kloppen niet. Uit navraag blijkt dat de storing al bekend is en dat de onderdelen zijn besteld zodat de bus zo snel mogelijk gerepareerd kan worden. Op mijn reizigers heeft dit wel een bijzonder leuke uitwerking. Op de Kostverlorenkade stapt een jongedame in.   Jongedame: Goedemorgen chauffeur, er staat iets raars op uw neus.   Ik: Oh, echt? 😳 En kijk in de spiegel naar mijn neus.   Jongedame: Ja, dat hoort niet volgens mij.   Ik zeg niks, kijk weer in de spiegel en begin een beetje over mijn neus te wrijven.   Jongedame schiet in de lach: Oh, sorry. Niet jouw neus, die van de bus.   Ik: Oh, gelukkig, zeg ik. Ik dacht al. *Met een iets te grote lach nu* Ja, dat klopt dat is iets nieuws. Bus heeft zijn eigen QR-code. Als u die scant vindt u alle informatie over lijn 18.  Mevrouw: *snapt mijn geintje* Oh, das handig. Mag ik hem even scannen?   Ik: Ja, hoor ga uw gang. 🤣  Zij naar buiten en scant de QR-code. We rijden verder. De jongedame blijft naast mij staan en probeert de code uit. Ineens zegt ze met een gekke bek: ik ben bang dat jullie verkeerde code hebben geüpload. Ik kom uit bij een website voor zwaar gereedschap. 😳 Echt?, zeg ik. Ze toont een website voor vrachtwagengereedschap. 🤣🤣🤣 We hebben er samen hartelijk om gelachen. 

Aangenaam kennis te maken! Zeven jaar geleden ben ik begonnen als veiligheidspersoon. Ik moest toezicht houden op de monteurs en of zij hun werk langs de metrobaan wel veilig doen, maar dat was niets voor mij. Van alleen maar staan en toekijken werd ik dik, man! Dus die jongens zeiden: waarom ga je niet als monteur werken? En zo is het balletje gaan rollen. Ik ben begonnen als monteur en doorgegroeid naar hoofdmonteur.  Mijn werk Als hoofdmonteur stuur ik de monteurs aan, maar ik werk ook zelf mee. We hebben dag- en nachtdiensten. De ene week heb je dag, de andere week nacht. Overdag doen we metingen en schouwingen. En ’s nachts tussen 1 en 5 doen we het echte werk, want dat kan overdag niet omdat de metro rijdt. Ik vind nachtdiensten werken fijn. Dan kun je het meeste werk verzetten. We vervangen dan bijvoorbeeld puntstukken en tongwissels. Als ik een week nachtdienst heb, dan bereid ik die week altijd goed voor. Ik zoek alle materialen die ik nodig heb alvast bij elkaar zodat ik gelijk kan beginnen als mijn avonddienst start. 

“Als magazijnmedewerker is het fijn als je op alle afdelingen ingezet kan worden. De afgelopen maanden heb ik dan ook op verschillende plekken meegelopen en heb ik ontzettend veel geleerd. Ik wist niet dat er zoveel verschillende onderdelen voor trams en metro’s zijn. Die eerste 100 dagen zijn voorbijgevlogen”, zegt Robert lachend.

Wat is belangrijk als je metrobestuurder wil worden? Wij mochten meerijden met Sanjay, die al 33 jaar bij GVB werkt als metrobestuurder en vroegen het aan hem. “Als je metrobestuurder wil worden, is het belangrijk dat je inzicht hebt, vertrouwen hebt in jezelf, dat je verantwoordelijk bent en je goed kunt concentreren. Het is belangrijk dat je van je werk houdt en dat je een mentaal sterke brein hebt. Je zit toch alleen in de cabine met alle verantwoordelijkheid voor de reizigers op je. De leukste dingen van mijn baan zijn dat ik het visitekaartje van GVB ben en de waardering die ik ontvang van de reizigers, wat mijn werk altijd plezierig maakt.” En wat is minder leuk? Dat konden we merken tijdens deze rit, toen bleek dat de metro voor die van Sanjay helaas uitgevallen was. “Hierdoor moeten de reizigers langer wachten en zitten de metro’s voller. Dat is echt heel vervelend. De reizigers zijn vaak op weg naar werk of school of ze moeten overstappen naar een andere metro, bus of trein. Het is dus belangrijk op tijd te rijden. Helaas kan ik op dat soort momenten niet wat eerder vertrekken, omdat dan de hele dienstregeling vastloopt. Daar baal ik dan wel van.”

Sylvion (64), werkt vijf jaar bij GVB als buschauffeur en laat geen dag voorbijgaan zonder zijn reizigers een beetje op te vrolijken. “Het lied ‘De wielen van de bus’ is favoriet bij kinderen.” Voordat Sylvion als buschauffeur begon, werkte hij 34 jaar als vrachtwagenchauffeur om drukwerk te bezorgen. “De pakketjes die ik vroeger rondbracht, hebben benen gekregen”, grapt hij. “En ze laden zichzelf in en uit, dat is ook handig!” Ik zeg altijd gedag als mensen instappen en daarnaast probeer ik het een beetje gezellig te maken in de bus.” Zingende buschauffeur Een manier waarop Sylvion dat doet, is door te zingen. “Ik ben geen zanger hoor, ik geef de aanzet. Dan vraag ik door de microfoon: ‘zijn jullie happy?’ En als ik merk dat de sfeer goed is, zing ik bijvoorbeeld ‘If you’re happy and you know it clap your hands’. Dat lied kunnen zelfs toeristen meezingen!”

Compleet iets anders doen is tegenwoordig veel gebruikelijker dan vroeger. Frank is hier het levende bewijs van. Hij was 25 jaar slager, 10 jaar diamantslijper en sinds mei van dit jaar begonnen als trambestuurder in opleiding. Frank: “Vroeger, als jonge jongen, zat ik op het dwarsbankje achter de bestuurder. Ik vond het fascinerend hoe een tram bestuurd werd. De tram heb ik altijd machtig mooi gevonden.” Wilde eerste vastigheid niet opgeven Lachend zegt hij: “35 ton aan je kont, dat is toch fantastisch? Wat me weerhield was dat ik dat ik toen mijn vaste baan zou moeten opgeven. Dat zag ik toen niet zitten. Alleen toen kwam corona en moest ik weg bij de diamantslijperij, dus weg vastigheid. Toen heb ik nog even voor een andere diamantslijper gewerkt. Ondanks dat het een hele goede werkgever was, zat ik er niet op mijn plek. Na wat omzwervingen en losse baantjes besloot ik: “ik ga het proberen als trambestuurder” en ik meldde mij bij Olympia.” Diversiteit in mensen en in het werk De belangrijkste reden om te solliciteren voor Frank is de diversiteit van GVB. Frank: “En dat bedoel ik in heel brede zin. Diversiteit in mensen. Alle kleuren, culturen en geaardheden werken bij GVB. Maar ook de diversiteit in het werk zelf. De diensten bijvoorbeeld. Soms heb je vroege dienst, dan middag, dan weer laat. Dat houdt het afwisselend.” Laatste 5 jaar tot aan pensioen leuk doorbrengen Frank had ook nog een andere reden om te solliciteren. “Persoonlijk speelde voor mij ook mee dat ik nog ruim vijf jaar moet werken tot aan mijn pensioen. Die tijd is te lang om iets te doen waar je geen lol en plezier uithaalt. Je wilt je laatste jaren op de arbeidsmarkt op een leuke manier doorbrengen. Vroeger dacht ik altijd: als ik met pensioen mag, dan ga ik ook lekker met pensioen. Nu overweeg ik serieus om nog langer door te werken. Zo leuk vind ik het! Geen dag is hetzelfde, de collega’s zijn fijn en je hebt veel vrijheid.” Bekijk de vacature van trambestuurder

“Ik was 18 jaar, volgde de opleiding Muziektechniek aan het Mediacollege in Amsterdam én ik zocht een bijbaan. Veel medestudenten gingen in een winkel of supermarkt werken, maar dat wilde ik niet. Ik zocht iets met veel afwisseling en dat ook goed betaalde. Via een vriendin kwam ik bij GVB terecht. Zij werkte als conducteur en zo ben ik ook begonnen. Ik verdiende veel meer dan mijn studiegenoten!”, zegt Winston. Makkelijk te combineren met school Inmiddels is hij 31 en werkt hij nog steeds bij GVB. “Het was echt een leuke baan. Zeker voor iemand die 18 is! Als conducteur zit je achterin in de tram, of zoals wij zeggen: achterop de wagen. Je geeft reizigers informatie over waar ze moeten uitstappen, welke overstap het beste is en je let op of reizigers wel inchecken. De opleiding voor conducteur duurt 4 weken en heb ik toen in de zomervakantie gevolgd, want het moet wel fulltime. Na de opleiding was het rijden op de tram heel makkelijk te combineren met school. Ik werkte vooral veel avonddiensten en in het weekend. Dan krijg je ook de meeste toeslag!” Je doet belangrijk werk Toch fascineerde het rijden hem ook altijd. “Ik vroeg altijd aan trambestuurders: hoe werkt dit, hoe werkt dat. En na twee jaar, toen ik 21 was, mocht ik eindelijk trambestuurder worden. De minimumleeftijd voor trambestuurder is 21 jaar. Ik was inmiddels klaar met school, dus ik kon toen fulltime de opleiding volgen van 9 weken Ik vond het heerlijk om met de tram door de stad te rijden. Je doet toch belangrijk werk. Je hebt een cruciale functie, want zonder jou geen openbaar vervoer. En dan kunnen mensen niet naar school, niet naar hun werk of geen leuke dingen. Naar de bioscoop en uitgaan enzo.” Werken via uitzendbureau gaf veel vrijheid Winston heeft in totaal bijna zeven jaar via het uitzendbureau gewerkt. “Veel mensen willen zo snel mogelijk in vaste dienst, maar ik genoot juist van de vrijheid. En je krijgt via het uitzendbureau bijna alles wat iemand in vaste dienst ook krijgt. Ik maakte nog muziek en deed andere dingen. Via het uitzendbureau kon ik mijn eigen uren bepalen. Ideaal voor als je je nog niet wilt binden.” Hij vervolgt: “Zo rond mijn 25ste werd ik wat serieuzer. En dacht ik na over huisje-boompje-beestje. Toen heb ik intern gesolliciteerd op de functie van verkeersleider Bus en Tram. En nu ben ik sinds kort weer iets anders gaan doen. Nu werk ik als ICT’er. De mogelijkheden binnen GVB zijn legio!” Bekijk de vacature van trambestuurder

Arie viste ooit samen met zijn twee broers Jan en Kees op zee. Door de aangescherpte regelgeving in de visserij en de stijgende brandstofprijzen loonde het niet meer. Na 35 jaar stopten ze en verkochten ze een van hun drie kotters. Ze stonden voor de keuze: wordt het de binnenvaart of pontschipper? Ze kozen voor het laatste. Geen spijt Arie heeft nog geen moment spijt gehad van zijn keuze: “We zijn nu doordeweeks thuis in plaats van de hele week weg. Onze vrouwen moesten daar wel even aan wennen, maar nu kunnen we uitstapjes en vakanties plannen. Dat kon voorheen niet. En we doen mee in het huishouden met bijvoorbeeld koken, want vissers kunnen goed koken. Dat moesten we ook de hele week op zee.” Als het kan, ga ik door tot mijn 72e! Het grootste verschil met eerst is dat Arie nu reizigers aan boord heeft. “Dat is een grote verantwoordelijkheid, maar het is ook fantastisch. Ik zie heel Amsterdam voorbij komen op de pont. Prachtig, vind ik dat. En ondanks dat de route vast ligt is het toch elke dag weer is. Het weer is anders, de mensen zijn telkens anders. Het is écht een leuke, afwisselende baan die ik iedereen zou aanraden. En ook het salaris is goed. Je werkt in wisselende diensten, dus je krijgt toeslagen. We bouwen pensioen op, je krijgt vakantiegeld en een 13de maand. Dat had ik vroeger allemaal niet. Als het kan, ga ik door tot mijn 72e!” Soms heeft Arie ook weleens een dienst met een van zijn broers. “Dat is heel gezellig en voelt dan een beetje als vanouds. Toen we nog op zee voeren.”