Al vijftien jaar werk ik bij GVB. Mijn vader was buschauffeur en zo kwam het op mijn pad. Het allermooiste aspect van mijn werk vind ik het rijden door heel Amsterdam. Je kunt als trambestuurder kiezen voor vaste lijnen of voor de reserveploeg, waarbij je op verschillende lijnen rijdt. Ik koos voor de reserveploeg, want dan rijd je de ene dag op lijn 1 naar Osdorp de Aker en de andere dag op lijn 19 naar Diemen Sniep. Hierdoor kom ik door de hele stad. Dat vind ik prachtig. Grote barst in de achteruit Nadat je je opleiding tot trambestuurder hebt afgerond, ga je helemaal alleen rijden. Dat vond ik in het begin best spannend. Met zo’n grote tram door de stad reizigers vervoeren. Zeker als dingen dan anders lopen dan je verwacht. Zo liep ik op mijn allereerste dag in de remise naar mijn tram, maar zag ik op de achteruit van linksboven naar rechtsonder een grote barst zitten. Toen moest ik een nieuwe tram pakken en in dienst nemen. Nu vind ik dat niet meer spannend, maar toen wel. Ook omdat de verkeersleiding op dat moment een storing had en ikzelf moest bepalen waar op de route ik weer in de dienstregeling ging rijden.  

Buschauffeur Ger windt er geen doekjes omheen. “Ik ben verslaafd aan autorijden. En met zo’n grote elektrische bus door de straten van Amsterdam rijden, vind ik al helemaal geweldig. Ik hou van rijden, dus daarom rijd ik ook na mijn pensioen nog steeds op de bus. Je bent onder de mensen en je hebt die dag dan ook een duidelijk doel. Anders word je snel oud, zeg ik altijd!” Zelf je uren bepalen Veertig jaar lang heeft Ger in het streekvervoer gewerkt. In september 2020 mocht hij met pensioen, maar hij wilde graag parttime blijven doorwerken. “Dat kon wel, maar dan wel volgens een vast rooster met wisselende diensten. Dat wilde ik niet meer. Dus toen ben ik gaan rondkijken en bij GVB stond in de vacature dat je kan werken wanneer je wilt en ook zelf kan bepalen hoeveel uur. Dus toen heb ik contact opgenomen en was het binnen no time geregeld. Ik had natuurlijk al mijn groot rijbewijs (rijbewijs D) en mijn code 95. Het enige wat ik nog moest leren waren de buslijnen, maar dat ging ontzettend snel.”  

Al mijn hele leven ben ik gefascineerd door het openbaar vervoer. Mijn broer nam me als klein jongetje van ongeveer vijf jaar oud al mee naar de spoorlijn tussen Leiden Centraal en Leiden Lammenschans. Dat vond ik fantastisch. Elk weekend gingen we met de trein en de bus naar mijn oma, die in Zeist woonde. Dat was voor mij een groot avontuur. Die grote voertuigen, het idee dat je naar een andere plek reist en dat al die mensen ergens naartoe gaan, dat vond en vind ik nog steeds prachtig. Je doet meer dan alleen de metro besturen Werken bij de metro van Amsterdam is werken als bij de NS, maar dan op een kleinere schaal en een iets hoger tempo. Werken op de rails is een verantwoordelijke functie waarbij je mensen helpt om naar hun werk of andere bestemmingen te gaan. Dat vind ik heel waardevol aan mijn werk. Ik bestuur niet alleen de metro, ik zorg er ook voor dat mensen kunnen doen wat ze willen doen. De metro vind ik net zo interessant als de trein, omdat je bij de metro heel snel moet werken. De afstanden tussen de haltes zijn niet lang in Amsterdam, dus je moet relatief vaak stoppen en weer optrekken. En een metro trekt heel snel op, dat vind ik mooi! Toch gaat het niet alleen om het rijden, stoppen, optrekken en het sluiten van de deuren. Je biedt daar waar je kan ook service. Bijvoorbeeld een forens die aan komt rennen. Dan wacht je zodat die de metro ook haalt en op tijd op het werk komt!

Tussen 2015 en 2020 heb ik mijn eigen taxibedrijf en een aannemersbedrijf gehad. Die bedrijven heb ik verkocht. Ze liepen goed, maar het was mooi geweest. Ik wilde niet wachten tot mijn pensioen om van het leven te gaan genieten, dus ben ik samen met mijn vrouw gaan reizen. Dat was achteraf gezien een goede timing, want corona brak toen net uit. Het reizen was hierdoor wel iets anders dan normaal, maar we zijn in Zuid-Afrika, Qatar, Thailand en Cambodja geweest. Terug op de bus Toen ik terugkwam was de grote vraag: wat ga je doen? Weer voor jezelf beginnen of bij een bedrijf werken? Het werd het laatste, want als je een eigen bedrijf hebt ben je 24/7 bezig. En dat wilde ik niet meer. Omdat ik van 2005 tot 2013 in het streekvervoer heb gewerkt, besloot ik weer als buschauffeur te gaan solliciteren. Als buschauffeur is je rooster afgebakend, je hebt veel vrijheid, je bent buiten. Het is een heel relaxte baan. In mijn eigen stad Ik was met GVB en een andere busmaatschappij in gesprek. En toen heb ik voor GVB gekozen. Ik ben een geboren Amsterdammer, dus hoe fijn is het dat ik nu door mijn eigen stad kan rijden en daar ook nog ook voor betaald te worden!

“Sinds oktober 2022 werk ik als buschauffeur bij GVB. GVB is een bekende naam; vrijwel iedereen kent het. Het is een echt Amsterdams bedrijf, en met die gedachte ben ik er heel doelgericht op afgegaan. Ritme van touringcarchauffeur begon mij tegen te staan In 2018 behaalde ik mijn bus rijbewijs en werkte daarna vier jaar als touringcarchauffeur. Gedurende die tijd doorkruiste ik heel Europa, en ik koester prachtige herinneringen aan die periode. Maar het was ook heel intensief, met lange uren en hard werken. Het ritme van twaalf dagen werken gevolgd door twee dagen thuis en dan weer twaalf dagen werken, begon me tegen te staan. Als chauffeur was ik niet alleen verantwoordelijk voor het sturen van de bus; ik fungeerde tevens als reisleider en gids. Dit betekende dat ik in feite drie rollen in één vervulde, wat best veel energie koste. Voor mij was het grootste struikelblok dat mijn leven voornamelijk uit werk bestond, terwijl ik ook een ander leven naast mijn werk wilde leiden. Mijn privéleven, familie en vrienden, zijn enorm belangrijk voor me. GVB leek logische volgende keuze Ik woon in Amsterdam, en toen ik overwoog om een andere baan te zoeken, wilde ik bij GVB werken. Na gesprekken met andere GVB-chauffeurs kreeg ik een zeer positief gevoel. Het voelde als een natuurlijke stap om voor GVB te kiezen.

Op mijn 42ste heb ik mij om laten scholen tot buschauffeur. Daarvoor werkte ik als taxichauffeur. Ik heb als klassieke taxichauffeur gewerkt, dus echt op straat rondrijden. Maar het grootste gedeelte werkte ik als taxichauffeur voor mensen met zorgindicatie. Je klanten zijn dan mensen die speciaal vervoer nodig hebben, bijvoorbeeld om in het ziekenhuis een chemokuur te volgen. De grootste verschillen? Toen had ik één op één contact met een klant en in de GVB-bus zitten heel veel klanten. Ook reed ik toen in heel Noord-Holland en nu alleen in Amsterdam. Maar die ervaring met contact met klanten en mijn straten- en wegenkennis komen mij nu goed van pas als buschauffeur!

Ieder mens heeft unieke talenten en kan iets bijdragen aan onze missie om Amsterdam bereikbaar te houden. Voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt bieden participatiebanen een mooi opstapje om werkervaring op te doen, je te ontwikkelen en mogelijkheden te ontdekken. In de afgelopen jaren zijn er meerdere collega’s doorgestroomd vanuit een participatiebaan binnen GVB. Een van hen is Joël. Een trotse buschauffeur die van kleins af aan al gefascineerd is door het ov. Laagdrempelig kennis vergaren Tot zijn blijdschap werd Joël begin 2021 uitgenodigd voor een gesprek en in mei dat jaar begon hij als servicebaliemedewerker Noord/Zuidlijn. Joël: ‘Toen ik nog in de kinderwagen zat en samen met mijn moeder met het ov reisde, deed ik al constant geluiden van de trams en bussen na. Later moest mijn moeder altijd met mij mee, zodat ik met alle lijnen van GVB kon reizen. Tijdens mijn studie heb ik regelmatig bij GVB gesolliciteerd, maar kwam helaas niet door de testen heen. Via het participatietraject kreeg ik alsnog de kans om bij GVB te komen en op een laagdrempelige manier alle kennis te vergaren zodat ik de testen wel kon halen.’

Eigenlijk was ik helemaal niet op zoek naar een andere baan, maar toen ik een keer met het ov reisde zag ik een advertentie van werkenbijgvb.nl langskomen. Die sprak mij zodanig aan dat ik besloot om op de website te gaan kijken naar functies waarmee ik raakvlakken had. Wie niet waagt, wie niet wint Mijn oog viel op de vacature voor werkvoorbereider/planner voor het trambaanonderhoud. Bij deze baan moet je snel kunnen schakelen als er wijzigingen zijn binnen de planning en het van A tot Z regelen van alle aspecten. Dit waren taken die ook in mijn vorige baan ook belangrijk waren. Daar was ik planner en verantwoordelijk voor sales. Er waren ook een aantal eisen waaraan ik niet voldeed. Ze zochten naar iemand met een technische opleiding. Ondanks dat ik dat niet heb, besloot ik toch te solliciteren. Ik dacht: wie niet waagt, wie niet wint. En ik werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek! Ene keer werk je op kantoor, andere keer buiten Sinds november werk ik mee aan het onderhoudsplan van de tram. Dit is een meerjarenplan en omvat voornamelijk het spooronderhoud voor de trams. Ik ben verantwoordelijk voor het plannen van het las- en slijpwerk aan de rails en de railsmeerinstallaties. Dit wordt uitbesteed aan onze onderaannemers, die ik aanstuur. Daarnaast neem ik ook andere verantwoordelijkheden op me, zoals het informeren van bewoners, het aanvragen van ontheffingen bij de gemeente, duidelijke communicatie over het werk naar de collega’s die het werk ook daadwerkelijk uitvoeren op straat. Dit noemen we de Uitvoering. En ik zorg dat de planning van het werk soepel verloopt en afspraken worden nagekomen.

Carrières zijn tegenwoordig geen afgebakende gebaande paden. Het zijn soms meanderende rivieren. Ze vertakken in kleine beekjes, gaan soms linksaf, soms rechtsaf en monden dan weer uit in een andere grote rivier. Zo ging het ook bij Bas. Na 16 jaar bij de politie te hebben gewerkt sloeg hij een andere richting in. Hij opende samen met zijn vrouw een klassiek Frans restaurant. “Ik heb een grote passie voor eten en drinken. Ben ook sommelier (wijnexpert). Helaas moesten we de deuren sluiten toen COVID-19 de kop opstak.”  Daarna begon de zoektocht naar een nieuwe baan. Bas: “Wat ga ik nu doen, dacht ik. Twee aspecten die telkens naar boven kwamen waren: hectiek en een grote mate van onvoorspelbaarheid. Een nieuwe baan moest echt die twee kenmerken hebben. Ik heb gedacht aan ambulancechauffeur of werken met daklozen. Uiteindelijk is het Verkeersleider Bus/Tram bij GVB geworden.”  Via een vriend die al bij de verkeersleiding van GVB werkt, krijgt hij de tip dat ze nieuwe mensen zoeken. “Ik ben eerst een middag gaan kijken. En ik zag dat er een fijne, collegiale sfeer op de werkvloer was. Ook het werk zelf is interessant. Al het tram- en busverkeer in een grote stad als Amsterdam in goede banen leiden, is uitdagend. Na dat bezoek besloot ik te solliciteren. Ik ben drie keer op gesprek geweest en moest daarnaast ook nog een Wet Lokaal Spoor (WLS)-keuring doen en een assessment. Dat was pittig, maar ik heb alles gehaald. De meeste collega’s komen van de tram of de bus, dus die zijn hier al mee bekend. Ook hebben zij al route- en lijnenkennis. Dat is een groot voordeel, heb ik gemerkt. Het is niet zo dat het onmogelijk is om te leren, maar ik moet nu even iets harder studeren dan iemand die binnen GVB overstapt naar deze functie.”

Mijn eerste kennismaking met GVB was via de Noord/Zuidlijn. Destijds werd ik gedetacheerd door mijn toenmalige bedrijf. Mijn focus lag op dat moment vooral op kwaliteit en ‘operational readiness’, zoals ze dat noemden (het beoordelen in hoeverre GVB operationeel klaar is om de Noord-Zuidlijn in beheer te nemen). Het was een erg interessant project met leuke collega’s, waar ik drie jaar lang aan heb gewerkt. In 2020 ben ik opnieuw voor een opdracht bij GVB gekomen, dit keer als informatieanalist. En in januari van dit jaar ben ik in vaste dienst gekomen in de rol van solution architect. Nu vervul ik beide rollen. Wat ik doe In mijn rol van solution architect kijk ik vooral naar het zo optimaal mogelijk neerleggen van een architectuur die binnen de richtlijnen en behoeftes van GVB vallen. Zodat de systemen en projecten binnen GVB aan de gestelde eisen voldoen en op elkaar aansluiten. Het uiteindelijke doel is om een zo eenvoudig mogelijke, effectieve, goed beheerbare, betrouwbare en veilige (IT-)omgeving te realiseren en behouden.

Het is vandaag niet druk en er staan een aantal mensen op Station Zuid te wachten op mij. Ze stappen allemaal keurig in en de laatste twee kopen een kaartje. Zodra mijn tijd verstreken is, vertrek ik richting het KNSM-eiland.  Nadat ik de eerste bocht genomen heb, komt er een jongedame naar voren en vraagt in het Engels: “Gaat u naar Station Zuid?” Ik antwoord haar: “Daar bent u net ingestapt.”  Zij: “Nee, dat is niet waar.” Ik: “Ja, echt. U bent net ingestapt op Station Zuid.” Zij: “Nee, dat is echt niet waar.” Ik: “Ja, echt waar. Ik ga nu richting het KNSM-eiland.”  Gefrustreerd gaat ze zitten. Het is duidelijk niet het antwoord dat ze wil horen. Vervolgens kijk ik in mijn spiegel en zie ik haar aan andere passagiers vragen. Ook zij bevestigen: “Je bent net ingestapt op Station Zuid en deze bus gaat naar het KNSM-eiland.” Boos gaat ze zitten en begint op haar telefoon te tikken. Even later komt ze weer naar voren en zegt tegen mij: “Oh nee, sorry. Gaat u naar het Amstelstation?”  Ik: “Jazeker, ik ga naar het Amstelstation.”  Bij aankomst op het Amstelstation blijft mevrouw zitten. Ik kijk een beetje verbaasd en zeg tegen de jongedame: “Je moest toch naar het Amstelstation, dat is deze halte.” Nee, roept ze naar voren, “ik hoef niet naar het Amstelstation, ik moet nog verder.”  Waar mevrouw uiteindelijk naartoe moest, geen idee, want voor mij eindigde de rit op de kruising van de Middenweg/Wethouder Frankeweg abrupt! Maar dat is een ander verhaal!  Bekijk de vacature van buschauffeur

Ik werkte in de visserij en het waren economisch slechte tijden. Mijn huidige baas kon op dat moment een ander vaartuig kopen, waardoor ik op zoek moest naar ander werk. Hoewel ik kon terugkeren naar de visserij, voelde ik dat het tijd was voor iets nieuws. Als visser was ik altijd van huis en ik wilde een nieuwe uitdaging aangaan. Ik besloot wat e-mails te versturen en via een uitzendbureau kreeg ik de mogelijkheid om bij GVB te komen werken op de pont. Nieuwsgierig geworden, ging ik kijken hoe het zou zijn. Na die eerste dag wist ik, dit bevalt mij meteen goed! Alweer 12 jaar in dienst Een van de redenen waarom ik zo enthousiast was, is het dynamische karakter van Amsterdam. Je ontmoet hier mensen van allerlei achtergronden en je werkt samen met verschillende collega’s. In tegenstelling tot werken op een kotter, waar je vaak als zzp’er actief bent, is bij GVB alles goed georganiseerd. Ik ben erg blij met de goede regelingen op het gebied van salaris, pensioen en toeslagen. En ondertussen werk ik alweer 12 jaar met veel plezier in dienst bij GVB.

Oplettende reizigers herkennen haar misschien wel van muziekprogramma’s zoals “The Voice” of “Liedje op het Eerste Gezicht”, want muziek en GVB gaan voor trambestuurder Pamela al meer dan 16 jaar hand in hand. Surinaamse meisjesband Op haar elfde ontdekt een vriendin van Pamela dat ze kan zingen. “We waren voor de lol samen aan het zingen. En ik deed de tweede stem. Toen ze zei: stop, doe dat nog eens. Daarna zei ze: je moet bij onze band komen! Dat was een Surinaamse meisjesband, Un De. Dit betekent “We zijn er.” Dat was echt heel leuk. En ook heel spannend. Ik was ontzettend verlegen toen, maar we stonden echt al op grote podiums zoals in Paradiso.” Bekijk de vacature van buschauffeur

Hoe leuk is het om buschauffeur te zijn? Fantastisch, als je het aan Ingeborg vraagt. De actrice is sinds twee jaar chauffeur bij GVB, en wil dit nog lang blijven doen. ‘Ik ben nu meer onderdeel van de stad’, zegt ze.

“Als handhaver ben je met allerlei verschillende taken bezig. We zorgen voor de veiligheid van onze collega’s, de reizigers en onszelf. We houden toezicht, controleren of alles goed en veilig verloopt, en we blijven alert,” legt Sylvester uit. Naast het waarborgen van de veiligheid, voeren we ook kaartcontroles uit om te controleren of reizigers correct zijn ingecheckt. “Maar we zijn er ook om op te treden bij overlast in en rond de stations en in de voertuigen van GVB,” voegt Kevin toe. “We handhaven de wet en leggen sancties op wanneer iemand de regels overtreedt. Het is onze taak om hierop toe te zien.”

Als business analist zit Lena verrassend weinig achter een computer. Lena: “Ik ben juist veel op pad. Bezoek werkplaatsen om daar te praten met monteurs die het onderhoud plegen aan de metro’s, trams of onze bussen, maar ik praat ook met trambestuurders of buschauffeurs. GVB wordt steeds meer een data-gedreven organisatie. We zitten midden in die overgang. Ik vind het heel tof om daaraan bij te dragen. Je laveert echt tussen Techniek, IT en wat wij de Operatie noemen (het rijdend en varend personeel). De projecten waar ik aan werk, zie ik letterlijk terug op straat of dragen bij het verbeteren van een stukje service voor reizigers.” Elektrische bus is net een computer Neem bijvoorbeeld de komst van de elektrische bussen. Lena: “Die bus is net een computer. We halen ontzettend veel data uit het voertuig waarmee we in de toekomst preventief onderhoud kunnen gaan plegen. En dat is fijn, want zo ben je storingen en uitval voor. Dit betekent voor veel monteurs een omslag in hun manier van werken. Veel monteurs zijn gewend om mechanisch te werken en moeten nu digitaal werken. Ik probeer ze door middel van dataproducten hierbij te helpen.”  Crowd counting algoritme bouwen “Een ander voorbeeld van mijn toegevoegde waarde is bijvoorbeeld dat we werken aan het bouwen van een “crowd counting algoritme”. Hiermee kunnen we, als de proef hiermee succesvol is, het aantal reizigers in een voertuig tellen. Deze data kunnen we dan weer gebruiken voor het inplannen van de voertuigen, maar ook voor de druktevoorspelling in de app zodat reizigers kunnen beslissen of ze in een druk voertuig willen stappen of liever een bus, metro of tram later nemen omdat die rustiger is. Ik ben zo’n reiziger die dat zou doen, want ik zit graag als ik met het ov reis.”  Nieuwe inzichten door combineren databronnen Ik ben eigenlijk continu op zoek naar nieuwe inzichten door verschillende databronnen met elkaar te combineren. GVB moet digitaliseren wil het blijven meekomen met de markt. Zonder digitalisering zouden veel zaken zoals onderhoud duurder zijn en trager gaan. Gelukkig wordt deze noodzaak door de hele organisatie gevoeld. Ik vind het belangrijk om met mijn werk een publiek doel te dienen. Openbaar vervoer is net als onderwijs en zorg zo’n doel. Dus ik zit voorlopig nog wel op mijn plek. We staan qua digitalisering pas aan het begin. Er gaan nog een heleboel mooie projecten en ontwikkelingen komen!      

Aangenaam kennis te maken Ik ben Giel en sinds 1 februari werk ik als planner/werkvoorbereider bij het Railinfrabedrijf van GVB. Deze afdeling is verantwoordelijk voor al het onderhoud van de tram- en metrorails in Amsterdam. Toch is GVB niet nieuw voor mij, want hiervoor heb ik 12,5 jaar als trambestuurder gewerkt. Ik ken de stad dus op mijn duimpje. 

Toen Tatiana twintig jaar geleden naar Nederland kwam wilde ze ook al bij GVB werken. Ze deed de eerste test, maar zakte helaas. Tatiana: “Ik had me ook niet echt goed voorbereid. Ik was jong en onervaren. Wist ook niet goed wat ik kon verwachten.”   Daarna is Tatiana in Aalsmeer gaan werken. “Ik kwam in de productie terecht. We sneden vlees voor verschillende supermarkten. Uiteindelijk ben ik doorgegroeid naar teammanager. Ik heb tussentijds ook wel eens met het idee gespeeld om het nog een keer bij GVB te proberen. Ik had een vaste baan en wilde dat niet zomaar opgeven, want je begint eerst via een uitzendbureau.” Doordat het bedrijf werd overgenomen en er daarna een reorganisatie kwam moest Tatiana weg. “Toen wist ik het zeker: ik ga bij GVB werken en deze keer kom ik door alle testen heen!”

Toen ik twintig jaar geleden als buschauffeur begon, waren er niet veel vrouwelijke collega’s. Mijn zoon was nog klein. Als werkende vrouw is het altijd een behoorlijke puzzel om alles rond te krijgen, maar bij mijn toenmalige werkgever (Connexxion) kreeg ik aangepaste diensten om werk met wisselende diensten en de zorg voor een jong kind te combineren. Bij GVB houden ze hier ook rekening mee. Je kunt vragen of je ingepland kan worden op vroege diensten, zodat je ’s avonds thuis kunt zijn bij je kind(eren). Negen van de tien keer lukt dit.    Avonddiensten zijn mijn favoriete diensten Mijn zoon is inmiddels volwassen, dus het maakt niet uit of ik ochtend-, middag-, avond-, of nachtdienst heb. Avonddiensten zijn mijn favoriete diensten. Overdag heb ik dan lekker de tijd om sporten. Dat is heel belangrijk voor mij. Zeker als buschauffeur heb je toch een zittend beroep, dus bewegen en fit blijven is belangrijk. Ik ga zo’n drie keer per week met een groep vrouwen sporten. Er doen ook een aantal collega’s mee. Dat is heel gezellig! We volgen dan een les bodyshape of bodypump. Ik ga ook altijd op fiets naar mijn werk. En na werktijd vind ik het altijd fijn om nog even te relaxen voor ik ga slapen. Beetje Netflix kijken, kopje theedrinken en Facebook checken.

Dit voelt als thuis. Dat klinkt natuurlijk gek uit de mond van een Rotterdammer, maar het is echt zo. Sinds 1 juli ben in vaste dienst. Dat is zo’n fijn gevoel. Om deze mijlpaal te markeren heb ik achter mijn linkeroor drie Amsterdamse kruisjes laten tatoeëren. Nu ik de zekerheid heb van een vast contract, heb ik mijn zoektocht naar een woning een tandje bijgezet. Ik sta overal ingeschreven en reageer bijna dagelijks op woningen. Ook krijg ik soms een tip van een collega. Ik hoop voor het einde van het jaar naar Amsterdam te verhuizen, maar het mag ook Amstelveen of Uithoorn zijn. “Dat was niets voor mij” Wat werk betreft heb ik veel verschillende dingen gedaan. En ook een paar keer pech gehad. Tja, het gebeurt en het is flink balen, maar het brengt ook weer nieuwe dingen op je pad. Ik was eigenlijk onderofficier/tankcommandant bij Defensie. Dat was een hele toffe baan. Helaas werd er bezuinigd bij Defensie en moest ik weg. Toen kwam ik in een omscholingstraject terecht en uit verschillende testen bleek dat ik iets maatschappelijks en sociaals moest doen. Dus toen ben ik Sociaal Pedagogische Hulpverlening gaan studeren. En ik heb ook nog een tijdje in het speciaal onderwijs gewerkt. Maar dat was niets voor mij.

Als conducteur zag ik vaak reizigers zwartrijden, maar het is niet jouw taak om als conducteur te handhaven. Ja, ik kon reizigers aanspreken en vragen om in te checken, maar veel meer dan dat kon ik niet doen. Na zes jaar op de tram te hebben gewerkt, voelde de overstap naar handhaver voor mij als een heel logische stap. Net als conducteur heb ik nu veel contact met reizigers, alleen in een andere rol, ik kom overal in de stad en het werk is afwisselend. Mijn werk bestaat voor 75 procent uit kaartjes controleren en zwartrijders beboeten. De overige tijd ondersteun ik mijn collega’s op de voertuigen. Dit is heel breed en gevarieerd. We assisteren bijvoorbeeld bij een bovenleidingbreuk, een aanrijding met een ander voertuig of tussen eigen voertuigen, maar ook als er bijvoorbeeld airpods op het metrospoor liggen komen wij in actie.

Het is vandaag mijn derde vroege dienst op rij. Ik ben zo fan van vroege diensten. NOT! 😊 Maar het hoort erbij. Deze ochtend tref ik een bus aan met een storing in de lijnfilm. Dat is jargon voor het lijnnummer en de bestemming die voorop de bus staan kloppen niet. Uit navraag blijkt dat de storing al bekend is en dat de onderdelen zijn besteld zodat de bus zo snel mogelijk gerepareerd kan worden. Op mijn reizigers heeft dit wel een bijzonder leuke uitwerking. Op de Kostverlorenkade stapt een jongedame in.   Jongedame: Goedemorgen chauffeur, er staat iets raars op uw neus.   Ik: Oh, echt? 😳 En kijk in de spiegel naar mijn neus.   Jongedame: Ja, dat hoort niet volgens mij.   Ik zeg niks, kijk weer in de spiegel en begin een beetje over mijn neus te wrijven.   Jongedame schiet in de lach: Oh, sorry. Niet jouw neus, die van de bus.   Ik: Oh, gelukkig, zeg ik. Ik dacht al. *Met een iets te grote lach nu* Ja, dat klopt dat is iets nieuws. Bus heeft zijn eigen QR-code. Als u die scant vindt u alle informatie over lijn 18.  Mevrouw: *snapt mijn geintje* Oh, das handig. Mag ik hem even scannen?   Ik: Ja, hoor ga uw gang. 🤣  Zij naar buiten en scant de QR-code. We rijden verder. De jongedame blijft naast mij staan en probeert de code uit. Ineens zegt ze met een gekke bek: ik ben bang dat jullie verkeerde code hebben geüpload. Ik kom uit bij een website voor zwaar gereedschap. 😳 Echt?, zeg ik. Ze toont een website voor vrachtwagengereedschap. 🤣🤣🤣 We hebben er samen hartelijk om gelachen. 

Aangenaam kennis te maken! Zeven jaar geleden ben ik begonnen als veiligheidspersoon. Ik moest toezicht houden op de monteurs en of zij hun werk langs de metrobaan wel veilig doen, maar dat was niets voor mij. Van alleen maar staan en toekijken werd ik dik, man! Dus die jongens zeiden: waarom ga je niet als monteur werken? En zo is het balletje gaan rollen. Ik ben begonnen als monteur en doorgegroeid naar hoofdmonteur.  Mijn werk Als hoofdmonteur stuur ik de monteurs aan, maar ik werk ook zelf mee. We hebben dag- en nachtdiensten. De ene week heb je dag, de andere week nacht. Overdag doen we metingen en schouwingen. En ’s nachts tussen 1 en 5 doen we het echte werk, want dat kan overdag niet omdat de metro rijdt. Ik vind nachtdiensten werken fijn. Dan kun je het meeste werk verzetten. We vervangen dan bijvoorbeeld puntstukken en tongwissels. Als ik een week nachtdienst heb, dan bereid ik die week altijd goed voor. Ik zoek alle materialen die ik nodig heb alvast bij elkaar zodat ik gelijk kan beginnen als mijn avonddienst start. 

GVB loopt als een rode draad door Willekes leven. Haar vader werkte op de bus en zoon Tom werkt sinds een aantal jaar ook bij GVB.  Zelf was Willeke net 21 toen ze voor het eerst met een tram door de stad reed. “Machtig mooi, vond ik dat. Maar de combinatie van onregelmatige diensten en de komst van twee kleine kinderen zorgden ervoor dat ik na vier jaar stopte.”  Hierna ging Willeke bij Nederlands bekendste kruidenier op de broodafdeling werken. Daarna volgde nog een banketbakker in Halfweg-Zwanenburg, maar GVB bleef lonken. “Dat vond ik ook heel leuk werk hoor. Maar de tram, daar ben ik thuis. Als ik in de bestuurdersstoel ga zitten, komt er een totale rust over me.”  Door de jaren heen solliciteerde ze een aantal keer, maar ze komt helaas telkens niet door de eerste ronde heen. Rond haar vijftigste probeert ze het nog één keer. “Ik zag ergens een advertentie voorbij komen en toen dacht ik: nu gaat het lukken en het lukte ook. Ik vond het zo spannend. Zag op tegen de testen. Vooral die rekentesten. Je bent toch al een tijd van school, maar het ging goed. En kijk mij nu. Ik rijd alweer zes jaar lekker door de stad!” Onlangs is Willeke van lijn 7 naar lijn 2 geswitcht. “Dat is zo’n leuke lijn. Vanaf Centraal Station dwars door de binnenstad, langs alle musea. Het Van Gogh Museum, het Rijksmuseum. Het is een heel drukke lijn. Er zijn altijd mensen. Dat vind ik fijn. Zelfs om zes uur ’s ochtends stappen er al toeristen in.” “Het mooiste moment vind ik als ik ochtenddienst heb en de stad zie ontwaken. Dat is prachtig. Maar zoals laatst met al die voetbalsupporters vind ik ook bijzonder. Dan loopt de ME voor je tram. Echt geen dag is hetzelfde. Dat vind ik er zo leuk aan!”     Bekijk de vacature van trambestuurder

“Als magazijnmedewerker is het fijn als je op alle afdelingen ingezet kan worden. De afgelopen maanden heb ik dan ook op verschillende plekken meegelopen en heb ik ontzettend veel geleerd. Ik wist niet dat er zoveel verschillende onderdelen voor trams en metro’s zijn. Die eerste 100 dagen zijn voorbijgevlogen”, zegt Robert lachend.

Wat is belangrijk als je metrobestuurder wil worden? Wij mochten meerijden met Sanjay, die al 33 jaar bij GVB werkt als metrobestuurder en vroegen het aan hem. “Als je metrobestuurder wil worden, is het belangrijk dat je inzicht hebt, vertrouwen hebt in jezelf, dat je verantwoordelijk bent en je goed kunt concentreren. Het is belangrijk dat je van je werk houdt en dat je een mentaal sterke brein hebt. Je zit toch alleen in de cabine met alle verantwoordelijkheid voor de reizigers op je. De leukste dingen van mijn baan zijn dat ik het visitekaartje van GVB ben en de waardering die ik ontvang van de reizigers, wat mijn werk altijd plezierig maakt.” En wat is minder leuk? Dat konden we merken tijdens deze rit, toen bleek dat de metro voor die van Sanjay helaas uitgevallen was. “Hierdoor moeten de reizigers langer wachten en zitten de metro’s voller. Dat is echt heel vervelend. De reizigers zijn vaak op weg naar werk of school of ze moeten overstappen naar een andere metro, bus of trein. Het is dus belangrijk op tijd te rijden. Helaas kan ik op dat soort momenten niet wat eerder vertrekken, omdat dan de hele dienstregeling vastloopt. Daar baal ik dan wel van.”

“Het was eigenlijk de bedoeling dat ik een paar maanden zou blijven, als een in-between-job. Inmiddels werk ik nu al weer 9 jaar GVB”, zegt Afzal. Hij zou eigenlijk een opleiding tot trambestuurder volgen, maar het werd toevallig de metro. “GVB is een hechte, warme club mensen” “Het leuke aan de metro besturen vind ik dat het eigenlijk heel relaxt is. Eindigt je dienst om 14.00 uur, dan ben je ook om 14.00 uur klaar en sluit je de cabine deur achter je. Je neemt je werk niet mee naar huis, morgen weer een andere dag. Als je de regels en procedures kent, tenminste. Maar daar helpen we je bij! Als ik een dienst heb zit ik gemiddeld zo’n 40 minuten alleen in mijn cabine met mijn draagbare radio. Dus ik heb altijd een lekker muziekje op staan. En ik zie via de camera’s in mijn cabine al die reizigers die ik ergens naar toe mag brengen. Dat is een fijn gevoel. En na mijn rit, stap ik uit op het eindpunt en daar zie ik allemaal collega’s. Dan klets je bij, wissel je nieuwtjes uit. Ondanks dat er ruim 4.500 collega’s bij GVB werken is het een hechte, warme club mensen. De afwisseling tussen alleen aan het werk en met collega’s zijn, vind ik heerlijk. Wat dat betreft is GVB een goede leerschool. Niet alleen heb je duizend verschillende soorten reizigers, ook binnen GVB heb je met heel veel verschillende mensen te maken. De diversiteit is op alle vlakken groot.” Vorige bedrijf moest reorganiseren Voordat Afzal bij GVB kwam werken, deed hij totaal iets anders. “Ik werkte bij een grote luchtvaartmaatschappij als operations manager. En ik stuurde zes vestigingen aan waar heel veel mensen werkten. Echt een totaal iets anders. Meer een 9 tot 5 kantoorbaan, alleen eindigde mijn werkdag vaak 21.00 uur. Alleen er werd gereorganiseerd, dus stopte dat. Via een vriendin ben ik bij GVB terecht gekomen.” Nu ook praktijkbegeleider en hulpinstructeur Naast de metro besturen is Afzal ook praktijkbegeleider en hulpinstructeur. “Na twee jaar kwam het toevallig op mijn pad en was ik er ook wel aan toe om er iets bij te doen. De combinatie van voor de klas staan en zelf rijden, maakt het voor mij interessant om te blijven. Want ik had nooit gedacht ik hier negen jaar zou werken! Ook help ik de leerling-metrobestuurders die een eerste keer zakken voor hun examen. Ik ben heel streng, haha. Maar dat is omdat ik wil dat iemand het haalt. Dat zeg ik ook altijd. Vaak is iemand zenuwachtig of ze hebben niet goed genoeg geleerd. Zaken waar je met wat tijd en aandacht iemand mee kan helpen.” In 8 weken metrobestuurder Een leerling metrobestuurder volgt acht weken een fulltime betaalde opleiding. Afzal: “Tijdens de opleiding krijg je eerst drie weken theorie (baan- en voertuigkennis), daarna twee weken praktijk. Je begint altijd met nieuwste voertuig. Dat is de M5. En daar hoort ook het nieuwe metrobeveiligingssysteem leren kennen bij. Daarna heb je een terugkomweek. In die week maak je examens. Als je die haalt, ga je door met twee weken de CAF leren kennen. Dat is een wat ouder voertuig. Hiervoor krijg je eerst weer een week theorie en daarna weer een week praktijk. Na 8 weken ben je dan allround metrobestuurder.” Afwisseling, daar draait het om! Zelf heeft Afzal geen voorkeur voor een bepaalde lijn. “Eigenlijk alles behalve lijn 52, de Noord/Zuidlijn. Er zijn collega’s die het prachtig vinden, omdat het heel nieuw en modern is en je rijdt altijd op de M5. Maar ik houd meer van lange ritten en bovengronds rijden. Plus op de Ring- en Oostlijn rijd je ook met verschillende type metro’s. Dat vind ik ook leuk. Afwisseling hè? Daar draait het eigenlijk allemaal om. Als je daar van houdt, zit je goed bij GVB!”

Sylvion (64), werkt vijf jaar bij GVB als buschauffeur en laat geen dag voorbijgaan zonder zijn reizigers een beetje op te vrolijken. “Het lied ‘De wielen van de bus’ is favoriet bij kinderen.” Voordat Sylvion als buschauffeur begon, werkte hij 34 jaar als vrachtwagenchauffeur om drukwerk te bezorgen. “De pakketjes die ik vroeger rondbracht, hebben benen gekregen”, grapt hij. “En ze laden zichzelf in en uit, dat is ook handig!” Ik zeg altijd gedag als mensen instappen en daarnaast probeer ik het een beetje gezellig te maken in de bus.” Zingende buschauffeur Een manier waarop Sylvion dat doet, is door te zingen. “Ik ben geen zanger hoor, ik geef de aanzet. Dan vraag ik door de microfoon: ‘zijn jullie happy?’ En als ik merk dat de sfeer goed is, zing ik bijvoorbeeld ‘If you’re happy and you know it clap your hands’. Dat lied kunnen zelfs toeristen meezingen!” Wonen in Almere, werken in Amsterdam Sylvion rijdt door heel Amsterdam. In totaal zijn dat 30 daglijnen en 11 nachtlijnen. Sinds 26 jaar woont hij in Almere, maar daarvoor woonde hij 23 jaar in Amsterdam. “Het is fijn dat ik door mijn werk nog steeds met de stad verbonden ben.” Een favoriete route heeft hij niet, maar over zijn favoriete reizigers is hij uitgesproken. “Kinderen. Ze maken me vrolijk.” Complimenten van reizigers maken dag compleet Zijn dag is compleet als hij complimenten ontvangt van reizigers die uitstappen. “Ik had een keer een meisje in de bus onderweg van Noord naar Centraal die zei: ‘meneer, ik ging helemaal chagrijnig van huis, maar ik ben weer helemaal vrolijk!’” “Ik vraag mensen soms ook om elkaar een fijne dag te wensen, dat heeft een prachtig effect op de sfeer, dan heb je de lach en de vrolijkheid in de bus. Als ze uitstappen wordt er gezwaaid en bedanken reizigers me voor de gezellige busrit. Dan heb ik mezelf en de mensen een beetje happy gemaakt.” Bekijk de vacature van buschauffeur

Toen Anouk zwanger werd van haar dochter, stopte ze met werken. Na een paar jaar wilde ze toch weer aan de slag. Anouk: “Voordat ik moeder werd, werkte ik bij de grootste krant van Nederland op de afdeling Klantbehoud. Ik moest mensen die hun abonnement wilden opzeggen ertoe bewegen om dat niet te doen. Dat werk wilde ik niet meer doen, dus de grote vraag was: wat ga ik dan doen?” Opleiding betaald én gelijk salaris Anouk vervolgt: “Ik heb alleen mavo gedaan, dus de opties waren beperkt. Op een gegeven moment sprak ik mijn tante. Zij werkt ook bij GVB als buschauffeur. Zij zei: is het niet wat voor jou? En zo is het eigenlijk gekomen. Ik had geen rijbewijs D, dus ik moest echt helemaal van voor af aan beginnen. Gelukkig werd mijn opleiding grotendeels betaald en krijg je bij GVB naast je opleiding ook gelijk salaris, want de rekeningen moeten ook gewoon betaald worden.” Spannend in het begin De opleiding tot buschauffeur begint met drie weken theorie en daarna praktijklessen. “In het begin vond ik het heel spannend om met zo’n grote bus te rijden. Maar je groeit erin en daardoor krijg je dus vertrouwen. Ik heb geen favoriete lijn, maar ik houd van de drukte en de gezelligheid. Dus mij maak je blij met alle lijnen die vanaf Amsterdam Centraal Station vertrekken of Station Sloterdijk. Hoewel ik de routes in Noord ook altijd heel leuk vind om te rijden.” Goed combineren met opvoeding van mijn dochter Anouk raadt iedereen die twijfelt om buschauffeur te worden aan om te kijken of je geschikt bent: “Ik vind GVB gewoon een goede werkgever. GVB kijkt naar wie je bent en wat je kunt. Niet naar je opleiding of leeftijd. En ja, ik heb best veel levenservaring en dat is belangrijk in dit werk. Daarnaast vind ik het fijn dat ik veel vrijheid heb. Ik ben toch ‘de baas’ op de bus. Niemand die je op je vingers kijkt. En de roosters zijn nu ook lange tijd van tevoren bekend, dus ik kan het nu heel goed combineren met de zorg en opvoeding van mijn dochter. Het is een fijne gedachte om te weten dat ik in de toekomst goed op mijn plek zit.”

Compleet iets anders doen is tegenwoordig veel gebruikelijker dan vroeger. Frank is hier het levende bewijs van. Hij was 25 jaar slager, 10 jaar diamantslijper en sinds mei van dit jaar begonnen als trambestuurder in opleiding. Frank: “Vroeger, als jonge jongen, zat ik op het dwarsbankje achter de bestuurder. Ik vond het fascinerend hoe een tram bestuurd werd. De tram heb ik altijd machtig mooi gevonden.” Wilde eerste vastigheid niet opgeven Lachend zegt hij: “35 ton aan je kont, dat is toch fantastisch? Wat me weerhield was dat ik dat ik toen mijn vaste baan zou moeten opgeven. Dat zag ik toen niet zitten. Alleen toen kwam corona en moest ik weg bij de diamantslijperij, dus weg vastigheid. Toen heb ik nog even voor een andere diamantslijper gewerkt. Ondanks dat het een hele goede werkgever was, zat ik er niet op mijn plek. Na wat omzwervingen en losse baantjes besloot ik: “ik ga het proberen als trambestuurder” en ik meldde mij bij Olympia.” Diversiteit in mensen en in het werk De belangrijkste reden om te solliciteren voor Frank is de diversiteit van GVB. Frank: “En dat bedoel ik in heel brede zin. Diversiteit in mensen. Alle kleuren, culturen en geaardheden werken bij GVB. Maar ook de diversiteit in het werk zelf. De diensten bijvoorbeeld. Soms heb je vroege dienst, dan middag, dan weer laat. Dat houdt het afwisselend.” Laatste 5 jaar tot aan pensioen leuk doorbrengen Frank had ook nog een andere reden om te solliciteren. “Persoonlijk speelde voor mij ook mee dat ik nog ruim vijf jaar moet werken tot aan mijn pensioen. Die tijd is te lang om iets te doen waar je geen lol en plezier uithaalt. Je wilt je laatste jaren op de arbeidsmarkt op een leuke manier doorbrengen. Vroeger dacht ik altijd: als ik met pensioen mag, dan ga ik ook lekker met pensioen. Nu overweeg ik serieus om nog langer door te werken. Zo leuk vind ik het! Geen dag is hetzelfde, de collega’s zijn fijn en je hebt veel vrijheid.” Bekijk de vacature van trambestuurder

“Ik was 18 jaar, volgde de opleiding Muziektechniek aan het Mediacollege in Amsterdam én ik zocht een bijbaan. Veel medestudenten gingen in een winkel of supermarkt werken, maar dat wilde ik niet. Ik zocht iets met veel afwisseling en dat ook goed betaalde. Via een vriendin kwam ik bij GVB terecht. Zij werkte als conducteur en zo ben ik ook begonnen. Ik verdiende veel meer dan mijn studiegenoten!”, zegt Winston. Makkelijk te combineren met school Inmiddels is hij 31 en werkt hij nog steeds bij GVB. “Het was echt een leuke baan. Zeker voor iemand die 18 is! Als conducteur zit je achterin in de tram, of zoals wij zeggen: achterop de wagen. Je geeft reizigers informatie over waar ze moeten uitstappen, welke overstap het beste is en je let op of reizigers wel inchecken. De opleiding voor conducteur duurt 4 weken en heb ik toen in de zomervakantie gevolgd, want het moet wel fulltime. Na de opleiding was het rijden op de tram heel makkelijk te combineren met school. Ik werkte vooral veel avonddiensten en in het weekend. Dan krijg je ook de meeste toeslag!” Je doet belangrijk werk Toch fascineerde het rijden hem ook altijd. “Ik vroeg altijd aan trambestuurders: hoe werkt dit, hoe werkt dat. En na twee jaar, toen ik 21 was, mocht ik eindelijk trambestuurder worden. De minimumleeftijd voor trambestuurder is 21 jaar. Ik was inmiddels klaar met school, dus ik kon toen fulltime de opleiding volgen van 9 weken Ik vond het heerlijk om met de tram door de stad te rijden. Je doet toch belangrijk werk. Je hebt een cruciale functie, want zonder jou geen openbaar vervoer. En dan kunnen mensen niet naar school, niet naar hun werk of geen leuke dingen. Naar de bioscoop en uitgaan enzo.” Werken via uitzendbureau gaf veel vrijheid Winston heeft in totaal bijna zeven jaar via het uitzendbureau gewerkt. “Veel mensen willen zo snel mogelijk in vaste dienst, maar ik genoot juist van de vrijheid. En je krijgt via het uitzendbureau bijna alles wat iemand in vaste dienst ook krijgt. Ik maakte nog muziek en deed andere dingen. Via het uitzendbureau kon ik mijn eigen uren bepalen. Ideaal voor als je je nog niet wilt binden.” Hij vervolgt: “Zo rond mijn 25ste werd ik wat serieuzer. En dacht ik na over huisje-boompje-beestje. Toen heb ik intern gesolliciteerd op de functie van verkeersleider Bus en Tram. En nu ben ik sinds kort weer iets anders gaan doen. Nu werk ik als ICT’er. De mogelijkheden binnen GVB zijn legio!” Bekijk de vacature van trambestuurder

Arie viste ooit samen met zijn twee broers Jan en Kees op zee. Door de aangescherpte regelgeving in de visserij en de stijgende brandstofprijzen loonde het niet meer. Na 35 jaar stopten ze en verkochten ze een van hun drie kotters. Ze stonden voor de keuze: wordt het de binnenvaart of pontschipper? Ze kozen voor het laatste. Geen spijt Arie heeft nog geen moment spijt gehad van zijn keuze: “We zijn nu doordeweeks thuis in plaats van de hele week weg. Onze vrouwen moesten daar wel even aan wennen, maar nu kunnen we uitstapjes en vakanties plannen. Dat kon voorheen niet. En we doen mee in het huishouden met bijvoorbeeld koken, want vissers kunnen goed koken. Dat moesten we ook de hele week op zee.” Als het kan, ga ik door tot mijn 72e! Het grootste verschil met eerst is dat Arie nu reizigers aan boord heeft. “Dat is een grote verantwoordelijkheid, maar het is ook fantastisch. Ik zie heel Amsterdam voorbij komen op de pont. Prachtig, vind ik dat. En ondanks dat de route vast ligt is het toch elke dag weer is. Het weer is anders, de mensen zijn telkens anders. Het is écht een leuke, afwisselende baan die ik iedereen zou aanraden. En ook het salaris is goed. Je werkt in wisselende diensten, dus je krijgt toeslagen. We bouwen pensioen op, je krijgt vakantiegeld en een 13de maand. Dat had ik vroeger allemaal niet. Als het kan, ga ik door tot mijn 72e!” Soms heeft Arie ook weleens een dienst met een van zijn broers. “Dat is heel gezellig en voelt dan een beetje als vanouds. Toen we nog op zee voeren.”

Als PMO-er ben je vanaf dag één vaak nauw betrokken bij mooie, grote, strategische projecten. Een jaar geleden begon ik met mijn projecten bij de Veren. De IJveer 60-serie was al in volle gang en viel pas halverwege het project in. De aanbesteding van het project ‘modernisatie Noordzeekanaal ponten’ was net rond en heb ik dus vanaf het begin meegemaakt. Als ‘niet schipper’ maar wel als iemand met een grote affiniteit voor techniek hebben de projecten bij GVB Veren mij vanaf het eerste moment geboeid. Toch voelt de betrokkenheid bij de projecten altijd met enige afstand tot de werkelijke praktijk en zou ik me tot zekere hoogte kunnen inbeelden hoe een schipper van een GVB pont hier straks mee zou moeten werken. Tot ik onverwachts tijdens een overleg met een externe partij ineens zelf aan het roer mocht staan. Uiteraard onder begeleiding van een mentorschipper en op een ‘rustig stukje’ van het IJ, heb ik mogen ervaren hoe het is om zo’n mooie pont te mogen besturen. Een machtig gevoel waarbij je ineens wél een voorstelling kunt maken tot de werkelijke praktijk. Dank aan GVB en de mentorschipper voor deze mooie ervaring! Geeft net dat beetje extra energie om weer verder te werken aan de mooie projecten bij de Veren.”

Sinds oktober 2017 ben ik werkzaam bij GVB. Begonnen als personenvervoerder Bus en sinds 2020 ben ik verkeersleider Bus/Tram. Ik zie het als een uitdaging om het vervoer goed om te leiden als er bijvoorbeeld een voertuig met storing op een druk kruispunt in het centrum staat en dat er dan vervolgens op 3 locaties elders in de stad ook wat gebeurt. Als een omleiding dan goed verloopt dan geeft mij dit een “kik”. Geen dag is hetzelfde is onze drukke stad Amsterdam. Het onberekenbare van de functie en de spin in het web zijn dat is wat mij aanspreekt in de functie. Voor de functie van verkeersleider Bus/Tram is het belangrijk dat je beschikt over goede stratenkennis van Amsterdam. Mijn ervaring als personenvervoerder Bus komt vaak goed van pas. Je start de eerste 6 maanden met een interne opleiding en sluit dit af met een examen. Je loopt deze periode mee met een ervaren verkeersleider. Heb je dit goed afgerond dan kun je zelfstandig aan het werk als verkeersleider Bus/Tram. Ik zit voorlopig uitstekend op mijn plek. Ben een geboren en getogen Amsterdammer dus wat is er mooier om dan bij zo’n grote Amsterdamse werkgever te werken. Misschien dat ik over een paar jaar ga doorgroeien als Reizigersinformant/Coördinator (RiCo) bij het Communicatie Centrum Vervoer. De mogelijkheden zijn er. Maar voor nu moet ik eerst mijn examen halen inclusief bijbehorende stresstest!

Achraf heeft als bijbaan tijdens zijn studie Bedrijfskunde MER als conducteur gewerkt bij GVB. “Na 1 jaar ben ik bestuurder geworden. Mijn afstudeeropdracht heb ik ook bij GVB gedaan. Na het afronden van mijn studie bood GVB mij een baan aan. Daar hoefde ik natuurlijk niet lang over na te denken. In 2018 werd ik instructeur en sinds 2019 teammanager Vervoer. Geen dag is hetzelfde. GVB is een weerspiegeling van Amsterdam. Verschillende culturen, de diversiteit, de hectiek, ik vind het geweldig. De zichtbaarheid in de stad: GVB is Amsterdam, Amsterdam is GVB. De komende jaren wil ik mij blijven ontwikkelen. Als persoon en in mijn functie van teammanager. Ik leer graag nieuwe dingen en heb gezonde ambities. Wie weet maak ik over een paar jaar een vervolgstap. Als het zover is, ben ik ervan overtuigd dat het gaat lukken, er is een hoop mogelijk bij GVB.”

Niels heeft ongeveer 10 jaar gewerkt als automonteur bij diverse bedrijven. Niels had zin in iets nieuws en voor een typisch Amsterdams bedrijf werken, dat leek hem heel erg leuk. Hij zag de vacature van werkvoorbereider en vond zichzelf wel in het profiel passen.