Voordat ik bij GVB kwam werken, had ik al jaren mijn groot vaarbewijs. Maar varen met een pont in Amsterdam is andere koek. Het duurde een tijdje voordat ik het onder de knie had. Omdat het draaipunt in het midden – onder de stuurhut – zit, gebeurt er aan de achterkant óók iets als je aan de voorkant stuurt. Daar moet je op bedacht zijn. Anders bots je zomaar met de achterkant ergens tegenaan. Maar oefening baart kunst. Inmiddels draai ik mijn hand er niet meer voor om. 

Ik ben 15 jaar visser geweest op de Noordzee. Daarna heb ik 25 jaar bij de waterpolitie in Den Helder gewerkt. Omdat het vissen bleef trekken, ben ik in 2015 weer visser geworden. Maar onder andere door de Brexit zag ik mijn inkomsten snel teruglopen.  

Varen op de pont leek me altijd wel leuk. Een mooie job voor mijn oude dag, dacht ik. En dat klopt inderdaad. Ik geniet van mijn baan als pontschipper. Ik heb leuke collega’s en varen op ’t IJ voelt een beetje als de hele dag op een terras zitten: er is van alles te zien. Stiekem kijk ik al uit naar Sail Amsterdam 2025. Oversteken in de chaos die er dan op het water is, lijkt mij een mooie uitdaging. 

Ik vaar regelmatig met de pont op het Noordzeekanaal. Daarmee zetten we ook auto’s, vrachtwagens en tractoren over. Dat is een andere manier van varen, omdat de pont een stuk zwaarder wordt als die vol staat met auto’s. Dan lig je niet zomaar stil. 

Vooruitdenken 

Mijn jarenlange vaarervaring kwam me goed van pas tijdens de opleiding. De vaarregels kende ik al, dus ik kon me volledig concentreren op het leren varen met een pont. Voor een pontschipper is vooruitdenken heel belangrijk. Je moet inzicht hebben in het vaargedrag van andere schepen en je positie op het water opeisen. Als ik bijvoorbeeld vanaf het NDSM-terrein naar Amsterdam CS ga en naast een ander schip vaar, dan zorg ik er al altijd voor dat ik zo snel mogelijk rechts van dat schip kom te liggen. Dan kan ik de pont makkelijker aanleggen als ik bij CS aankom en hoef ik niet te wachten tot dat schip voorbij is. 

Een ei tussen de pont en de kant 

Bij storm varen vind ik het mooist. Dan komt het aan op ervaring en vakmanschap, want de wind mag het schip niet overnemen. Wat ik ook leuk vind, is het schip zo zacht mogelijk aanleggen. Het liefst zó zacht dat er bij wijze van spreken een ei tussen de pont en de kant kan zonder dat het breekt. Mijn collega-schipper en ik geven elkaar soms een cijfer voor de aanlanding. Af en toe zie ik reizigers verbaasd opkijken van hun telefoon als ze de klep horen opengaan. Ze hebben helemaal niet gemerkt dat ik de pont al heb aangelegd. Dat noemen we een 10.