Ik heb altijd banen gehad waarbij ik mensen kon helpen. En nu ik bij GVB werk, is dat nog steeds zo: ik breng mensen van A naar B, veilig en op tijd. In principe werk ik veel alleen in de cabine, maar zodra ik op het perron loop, zie ik mezelf ook als aanspreekpunt. Ik probeer altijd antwoord te geven als mensen een vraag hebben, of ik verwijs ze door.

De eerste rit

Ik herinner me mijn eerste rit in mijn eentje nog zo goed, geweldig vond ik dat! Nu was ik echt metrobestuurder. Ik voelde me trots en stoer. Die eerste keer werd ik gesteund door een collega die na zijn dienst met de metro naar huis ging. Hij leidde me een beetje af zodat ik niet al te gespannen was, en bij het uitstappen zei hij: ‘zie je, je kunt het gewoon, succes!’. Die saamhorigheid merk je overal binnen GVB.

Behulpzame collega’s

Er is veel oog voor elkaar, vanuit de directe collega’s, maar ook vanuit de teamleider en de verkeersleiding. Af en toe krijg je een complimentje op je communicatiescherm, zo leuk! Toen ik net begon mocht ik ook altijd bellen als ik vragen had. Iedereen is zo behulpzaam. Zelf maak ik nu ook meteen een praatje als ik een nieuw gezicht zie. Even iemand op zijn gemak stellen, aangeven dat je weet hoe het is om binnen GVB te starten en vragen of je ergens mee kunt helpen.

Veel contact met de passagiers

Ook al zit ik in de afgesloten cabine, ik probeer toch veel contact met passagiers te hebben. Als ik kinderen zie op het perron, knipper ik wel eens met mijn lichtjes of ik zwaai naar ze. En ik heb een keer een passagier geholpen die met de rolstoel niet goed de metro in kwam. Hij dacht dat ik weg zou rijden en was in paniek, maar ik ben gewoon uitgestapt en heb hem geholpen. Van dat soort momenten kan ik enorm genieten. Dat je iemands dag kunt maken.