Vandaag was een perfecte dag op de bus! Lekker mijn rondjes gereden met leuke reizigers. Allemaal mensen die er zin in hadden, ik denk omdat het zo mooi weer was. Je merkt echt het verschil. Als het regent en iedereen komt doordrenkt van de regen binnen, dan zitten ze je kwaad aan te kijken, alsof ze je willen zeggen: heb jij die wolkbreuk besteld? Terwijl ik dan denk: Kom binnen, je zit hier lekker droog! 

Terug in de schoolbanken 

De mensen maken het werk leuk. Hiervoor werkte ik bij de klantenservice van een groothandel. Dat is heel iets anders, maar ook mensenwerk. Door een reorganisatie moest ik na gaan denken over een andere baan. Ik wilde in Amsterdam blijven, ik wilde het klantcontact houden en ik hou van rijden. Dus zo kwam ik bij GVB terecht én ik mocht weer in de schoolbanken. Leren, leren, leren en ik was 43 dus dat vond ik wel een beproeving. Maar het is me gelukt! Nu zit ik al zeven jaar achter het stuur. 

Leren van de oude garde 

In het begin heb ik eigenlijk alles mis gedaan wat ik mis kon doen. Ik heb verkeerde routes gereden, ben een keer echt verdwaald. Er waren zo veel lijnen en ik kende ze theoretisch, maar in de praktijk ging ik helemaal fout. Toen ben ik in overleg een half jaar alleen maar in Amsterdam Noord gaan rijden. Daar heb ik veel steun gehad van collega’s van de oude garde. En nu ken ik er alle wegen, elk heggetje. Rij ik tegenwoordig in Noord, dan zie ik alleen maar bekende gezichten. Hartstikke leuk. 

Duim omhoog 

Nu rij ik veel meer op gevoel. Met een bus sta je niet zomaar stil, dus je moet bij wijze van spreken twintig kilometer vooruitkijken om te zorgen dat je veilig door het verkeer gaat. Maar rij je in alle rust, dan glij je overal zo doorheen. Je hebt heel veel overzicht in een bus. Ik zie dan al van een afstand een invalidewagen die door niemand over wordt gelaten. Dan rem je af en gebaar je: gaat u maar voor. En dan krijg je een duim omhoog terug. Ja, daar krijg je energie van.  

Geen paniek 

Je hebt in Amsterdam alle culturen, bewoners en toeristen, en ze rijden allemaal met jou mee. Mijn ervaring bij de klantenservice komt me nog steeds wel van pas. Ik ben heel rustig. En mensen komen weleens aanrennen in paniek: waar ik heen rij en of ze wel de goeie bus hebben. Of een toerist die niet snapt hoe het inchecken werkt. Maar er hoeft helemaal geen paniek te zijn. Even luisteren is vaak al genoeg en als je dan kort en bondig antwoord geeft, dan is het alweer opgelost.