Al vijftien jaar werk ik bij GVB. Mijn vader was buschauffeur en zo kwam het op mijn pad. Het allermooiste aspect van mijn werk vind ik het rijden door heel Amsterdam. Je kunt als trambestuurder kiezen voor vaste lijnen of voor de reserveploeg, waarbij je op verschillende lijnen rijdt. Ik koos voor de reserveploeg, want dan rijd je de ene dag op lijn 1 naar Osdorp de Aker en de andere dag op lijn 19 naar Diemen Sniep. Hierdoor kom ik door de hele stad. Dat vind ik prachtig.

Grote barst in de achteruit

Nadat je je opleiding tot trambestuurder hebt afgerond, ga je helemaal alleen rijden. Dat vond ik in het begin best spannend. Met zo’n grote tram door de stad reizigers vervoeren. Zeker als dingen dan anders lopen dan je verwacht. Zo liep ik op mijn allereerste dag in de remise naar mijn tram, maar zag ik op de achteruit van linksboven naar rechtsonder een grote barst zitten. Toen moest ik een nieuwe tram pakken en in dienst nemen. Nu vind ik dat niet meer spannend, maar toen wel. Ook omdat de verkeersleiding op dat moment een storing had en ikzelf moest bepalen waar op de route ik weer in de dienstregeling ging rijden.

Omleidingen vind ik leuk

Ik vind het fijn als alles volgens plan verloopt, maar het is ook leuk om met omleidingen om te gaan. Dat zorgt voor afwisseling. Zo had ik laatst nog een omleiding op lijn 17. De tram voor mij stond stil op de Elandsgracht. Op het moment dat de verkeersleiding dat dan omroept, bedenk ik meteen wat dat voor mijn lijn betekent. Ik reed op dat moment op de Kinkerstraat en stond net voor de kruising Kinkerstraat/Elandsgracht. Dus ik laat de verkeersleiding dan weten waar ik ben en vraag of via Leidseplein kan rijden. Als ik die toestemming krijg, roep ik in de tram om dat we om moeten rijden. Zo lang je reizigers een perspectief kan bieden, worden ze meestal niet boos. Het ergste wat je kan overkomen is dat je op zo’n moment stil komt te staan achter de stilstaande tram. En dat reizigers stranden!