Dat het nooit te laat is om je carrière een andere wending te geven, bewijst trambestuurder Bianca. Na 18 jaar in de grafische industrie te hebben gewerkt, stapte ze over naar GVB. Een beslissing waar ze geen spijt van heeft. “Vroeger ging ik altijd met de tram naar school. Toen genoot ik al van die ritjes. Inmiddels ben ik 3 jaar trambestuurder en nog steeds vind ik het heerlijk om met de tram door de stad te rijden. Er is altijd van alles te zien, vooral in het centrum. Daarom rijd ik daar het liefst.”  

Bianca begon als conducteur. Toen ze na een halfjaar de kans kreeg om trambestuurder te worden, greep ze die met beide handen aan. “Voordat ik werd toegelaten tot de opleiding, moest ik een capaciteitentest doen en een lijst met psychologische vragen invullen”, vertelt ze. “Ook deed ik mee aan een rollenspel en werd mijn reactievermogen getest. Snel reageren op onverwachte situaties is erg belangrijk voor een trambestuurder. In een drukke stad als Amsterdam – met al die fietsers en voetgangers die zomaar oversteken – zit een ongeluk in een klein hoekje.” 

Tijdens de opleiding doorkruiste ze in een lestram de hele stad. “Het is belangrijk dat je de routes van de verschillende lijnen goed leert kennen”, legt ze uit. “Daardoor weet je precies hoe je moet rijden als er een omleiding is.” 

Dodemanspedaal 

Een tram besturen is heel anders dan een auto of bus. Bianca: “Je hebt geen stuur, maar een hendel waarmee je stroom geeft en remt. Daarnaast rijd je niet op de weg, maar in de rails. Daarom moet je de wissels en de wissellampen goed in de gaten houden. Verder houd je met je voet tijdens de hele rit het dodemanspedaal ingedrukt. Als je als bestuurder onwel wordt, glijdt je voet van het pedaal af en stop de tram. Zo kunnen er geen ongelukken gebeuren. Dat is in het begin even vreemd, maar went snel.” 

Momenteel rijdt Bianca vast op lijn 14. “Ik heb een rooster voor het hele jaar, waarin mijn diensten staan. Ik weet dus precies wanneer ik moet werken. Door de wisseldiensten kan ik werk en privé goed combineren en heb ik genoeg tijd voor mijn gezin.” 

Chocoladereep 

Het contact met de reizigers maakt Bianca’s baan extra leuk. “Laatst wilde ik net wegrijden van een halte, toen ik een oude dame met 2 zware boodschappentassen zag aankomen. Ik wachtte even, zodat ze tóch kon instappen. Ze was ontzettend blij en gaf me als bedankje een chocoladereep. Van dat soort momenten kan ik echt genieten.”