“Het is geweldig om zo’n groot voertuig te besturen,” zegt de 24-jarige Stephany trots. “Ik geniet ervan om ‘de baas’ van mijn metro te zijn. Dat voelt zo, omdat ik zelfstandig veel beslissingen kan nemen en veel vrijheid krijg.” 

Vanuit haar eigen cabine heeft ze voorin een prachtig uitzicht over de stad, waar ze het tempo bepaalt en alles onder controle heeft. Drie jaar geleden solliciteerde ze naar deze baan, overtuigd door haar vader dat de functie perfect bij haar zou passen. “Hij had gelijk. “ “Deze baan is ideaal voor mij, omdat ik graag zelfstandig werk. Ik houd van de onafhankelijkheid en verantwoordelijkheid die bij deze functie komen kijken.”  

Groot verantwoordelijkheidsgevoel  

Met een sterke betrokkenheid bij haar werk zorgt Stephany ervoor dat passagiers veilig en op tijd op hun bestemming komen. “Ik vind het belangrijk dat alles volgens schema verloopt. Ik kom op tijd op mijn werk, inspecteer mijn metro en bepaal onderweg de snelheid, uiteraard binnen het maximum van zeventig kilometer per uur.” 

Ook bij onverwachte technische storingen zoekt ze zelf oplossingen. “Sommige meldingen lijken heftig, zoals een vastzittende remschijf of een uitgevallen compressor. Maar ik heb een goede opleiding gekregen, en ik heb contact met collega’s en de verkeersleiding. Inmiddels kan ik veel zelf oplossen. En eerlijk gezegd? Dat geeft me wel een stoer gevoel.”  

Naar mensen en kunstwerken kijken 

Stephany heeft een voorkeur voor de metrolijnen 53 en 54, routes die haar vertrouwd zijn doordat ze jaren in Gein woonde. “Ik vind het heerlijk om naar mensen te kijken, van jonge punkers en skaters tot elegante dames in galajurken die net van een opera hebben genoten.” 

Ook waardeert ze als kunstliefhebber de werken in de Oosttunnel. ”Elke halte heeft wel iets tofs. Bijvoorbeeld de fotocollages die gereflecteerd worden in kapotte spiegels, kleurige grafische muurschilderingen of mooie historische afbeeldingen.” 

Stephany ziet zichzelf nog lang als metrobestuurder werken. “Ik ben blij met wat ik doe. En zodra ik naar huis ga, laat ik mijn werk achter me. Wat wil ik nog meer?”