Dit voelt als thuis. Dat klinkt natuurlijk gek uit de mond van een Rotterdammer, maar het is echt zo. Sinds 1 juli ben in vaste dienst. Dat is zo’n fijn gevoel. Om deze mijlpaal te markeren heb ik achter mijn linkeroor drie Amsterdamse kruisjes laten tatoeëren. Nu ik de zekerheid heb van een vast contract, heb ik mijn zoektocht naar een woning een tandje bijgezet. Ik sta overal ingeschreven en reageer bijna dagelijks op woningen. Ook krijg ik soms een tip van een collega. Ik hoop voor het einde van het jaar naar Amsterdam te verhuizen, maar het mag ook Amstelveen of Uithoorn zijn.

“Dat was niets voor mij”

Wat werk betreft heb ik veel verschillende dingen gedaan. En ook een paar keer pech gehad. Tja, het gebeurt en het is flink balen, maar het brengt ook weer nieuwe dingen op je pad. Ik was eigenlijk onderofficier/tankcommandant bij Defensie. Dat was een hele toffe baan. Helaas werd er bezuinigd bij Defensie en moest ik weg. Toen kwam ik in een omscholingstraject terecht en uit verschillende testen bleek dat ik iets maatschappelijks en sociaals moest doen. Dus toen ben ik Sociaal Pedagogische Hulpverlening gaan studeren. En ik heb ook nog een tijdje in het speciaal onderwijs gewerkt. Maar dat was niets voor mij.

Buiten rondrijden past beter bij mij

Buiten rondrijden past veel beter bij mij. Daarna ben ik bij een bedrijf gaan werken als machinist goederenvervoer. Daar moest ik helaas weg vanwege corona. En toen kwam GVB op mijn pad. De uitdaging lag voor mij niet in het besturen van de tram, omdat ik al ervaring heb als machinist. Voor mij was de stadskennis het lastigst. Daar heb ik flink wat tijd in geïnvesteerd. Ik heb van alle routes mappen gemaakt en ben elke route in mijn eigen vrije tijd gaan meerijden. Zo leerde ik de lijnen kennen en wist ik waar welke overstappunten zaten en wat belangrijke plekken waren.

Als kleine jongen regelmatig in Amsterdam

Ik kende GVB al, want als kleine jongen kwam ik regelmatig in Amsterdam. Op bezoek bij mijn tante in de Bijlmer. Dan namen we de metro vanaf Centraal Station. Toen schoot het al door mijn hoofd: wie weet mag ik daar later mee rijden. Het is uiteindelijk de tram geworden, maar hoe bijzonder is het dat ik 35 jaar later ook echt hier werk, toch?

Rotterdams accent

Mijn collega’s maken natuurlijk wel een grapjes over mijn accent. Je kunt er ook niet omheen: ik heb nou eenmaal een Rotterdams accent. En ja, ook Feyenoord komt regelmatig ter sprake in de eindpunthuisjes waar we pauze houden. Maar ik ben altijd voor Ajax geweest, dus we zijn het snel eens. Ik vind het fijn om in Amsterdam te werken. De mensen, de drukte, de gezelligheid. Het enige wat Amsterdam niet heeft is een échte skyline. Dus die van Rotterdam vind ik wel mooier!