Eenentwintig jaar geleden zag Adriana een vacature voor conducteur bij GVB. Ze was toen 34 jaar oud en net met haar gezin vanuit Brazilië naar Nederland verhuisd, het geboorteland van haar echtgenoot. “Het was spannend, maar ik schreef meteen een sollicitatiebrief. Ik wilde dolgraag met mensen praten en deel uitmaken van de maatschappij.” 

Haltes omroepen in verschillende talen 

In de vacature stond dat ze stressbestendig moest zijn, zelfstandig moest kunnen werken, en Nederlands en Engels moest kunnen spreken. “Dat kon ik allemaal. Ik volgde nog wel Nederlandse les, maar zag deze baan als een kans om de taal nóg beter te leren spreken. Bovendien spreek ik ook Portugees, Spaans, Italiaans en Frans.” 

Haar talenkennis bleek erg nuttig. “Veel toeristen vroegen haar waar ze moesten uitstappen. Ik kondigde dan ook in hun eigen taal de haltes aan. Het was mooi om hun blije gezichten te zien. Ik houd ervan om extra service te bieden.” 

“Iedereen telt mee” 

Adriana weet als geen ander hoe het voelt om zich wat verloren te voelen in een ander land. Gelukkig veranderde haar baan bij GVB dat snel. “Dames die van de Albert Cuyp kwamen, begonnen vaak een gezellig praatje met mij. Alsof ik hun vriendin was. Daardoor leerde ik snel het Amsterdamse dialect en voelde ik me meteen welkom.” 

Ook haar werkgever gaf haar dat gevoel. “Iedereen telt bij GVB mee. Tijdens Pride Amsterdam rijden er bijvoorbeeld trams in de regenboogkleuren rond. Dat vind ik geweldig om te zien. In Brazilië ligt hier een taboe op, maar bij GVB ben je welkom wie je ook bent.”  

Van conducteur naar trambestuurder 

Inmiddels werkt Adriana al jaren als trambestuurder. “Op een gegeven moment wilde ik zelf de tram besturen,” zegt ze lachend. Veilig rijden is voor haar erg belangrijk. “Conducteurs zeggen me vaak dat ze het fijn vinden dat ik rustig rijd.” 

Ze hoopt nog vele jaren bij GVB te blijven. “Het lijkt me leuk om ook nog bij het opleidingscentrum te werken. Dan kan ik mijn kennis en ervaring delen met nieuwe bestuurders. Hoe dan ook, hier ben ik op mijn plek. GVB geeft me nog steeds hetzelfde gevoel: ik hoor erbij!”